De wereld en onze geschiedenis worden gedefinieerd door verhalen. Verhalen zijn onder ons sinds het prille begin van communicatie tussen mensen. Van grotwanden en persoonlijke anekdotes tot lange vertellingen rondom het kampvuur. Verhalen bleven evolueren met hetzelfde doel, ongeacht het tijderk: het delen van ervaringen, om anderen iets te leren en om tradities door te geven.
Vandaag de dag communiceren we wel wat anders. Informatie versplinteren we over een selectie van (massa)media en kanalen en reist via altijd veranderende technologie naar het einddoel. De boodschap wordt verdund, gekloond en verdraaid. Of gecomprimeerd naar fragmentjes van minder dan 140 karakters. We zijn daardoor een beetje de persoonlijke 'touch' verloren die emoties echt kan aanwakkeren en voor sympathie of compassie zorgt.
Door het gebruik van storytelling kunnen we de fragmentjes weer samenvoegen naar een geheel. Het stelt ons in staat om ons weer aan elkaar te knopen als echte mensen, niet als computers.
Zulke verhalen hoeven niet gemaakt of verzonnen te worden, want organisaties zitten van nature al vol verhalen. De kunst is om ze aan de oppervlakte te krijgen, op waarde te schatten en vervolgens tot leven te brengen. Want authentieke, goed vertelde verhalen worden onthouden en begrepen, dat is altijd al zo geweest. Daarom overleven goede verhalen de tand des tijds.
Stel je eens voor wat dat onthouden en begrijpen voor je organisatie, je merk of je doel kan betekenen.
Reacties