Branding is zeg maar echt mijn ding

Nirvana’s liedjes klonken okee, maar waren nauwelijks vernieuwend. De Rubik’s Cube was leuk, maar niet echt opwindend. Twitter werkt, maar het idee was niet zo wild als dat het lijkt. Wat al deze zaken met elkaar gemeen hebben is dat ze the right thing waren voor the right time . Niemand kon dit plannen of voorspellen. De kans om precies op de juiste tijd op de juiste plaats te zijn is niet zo heel erg groot. Daar heb je een fikse portie geluk bij nodig. Het grappige van geluk hebben is dat het op een spelletje lijkt. Speel je het geregeld, dan heb je kans dat je een keer wint. We reflecteren vaak op het leven met uitspraken als “als ik [voeg kansloze actie in] gedaan had, dan was ik nu [voeg onbereikbare ambitie in] geweest”. Terugblikkend kun je stellen dat dit soort observaties makkelijk zijn te maken en maar weinig waard zijn. Gek genoeg heb je alleen een beetje verbeelding nodig om kansen te zien, om geluk te hebben in het spel. We hebben er doorgaans alleen te we

Dit stuk gaat niet over genoegen nemen met minder kwaliteit. Het gaat hooguit over genoegen nemen met minder tijd. Wanneer iemand praat over z’n werk, dan zegt hij dingen als ‘grenzen verleggen’ of ‘de wereld veranderen’. Ik heb dat ook gedaan (alsnog mijn oprechte excuses daarvoor). Naarmate ik ouder word denk ik dat ik gewoon goed werk wilde maken. Het is alleen spijtig dat dat vaak moet gebeuren in te weinig tijd. Zat je ooit tegen een deadline aan terwijl je van tevoren al wist dat je het eigenlijk niet ging redden? Ik durf te wedden dat je maar nèt op tijd klaar was, of misschien net niet. Tijd is buigzaam, heb ik onlangs weer eens gemerkt. Je kunt bijna alles veel sneller doen, met verbazingwekkend weinig kwaliteitsverlies. Leg jezelf eens belachelijke deadlines op. Rond sneller af dan je gewend bent, neem wat afstand en kijk gewoon eens wat je hebt gecreëerd. Met de tijd die je je hebt bespaard kun je alsnog de boel fijnslijpen of aanvullen, mocht je dat nog nodig vinden.

Mensen die bovengemiddeld last hebben van paranoia als het gaat om inbreuk op privacy gruwelen al van klout.com, maar eigenlijk zou iedereen moeten weten wat dit groeiend fenomeen voor impact heeft. Wat is Klout? Klout maakt publiekelijk benaderbare profielen met ‘Klout Scores’ aan voor mensen die actief zijn op sociale netwerken. Een hoge score staat gelijk aan ‘high influence’. Bij score 0 ben je in online-termen een nobody; bij 100 een God. Je Klout Score is een soort kredietwaardigheidtoets voor social media-invloed. Hoe hoger de score, hoe meer invloed je op je netwerk zou uitoefenen. Het (nieuwe, op 26 oktober jl geëffectueerde) algoritme voor het berekenen van je score is gehuld in mysterie. Er is géén opt-out mogelijkheid. Meer dan 100 miljoen mensen zijn al geschat, gesorteerd, beoordeeld en hebben een Klout Score. Oh, en iedereen kan je Klout Score zien en dat maakt het wat mij betreft griezelig. Stel je eens voor dat je sollicitatiegesprek wordt afgezegd omdat je Klo

Foto: apple.com Steve Jobs is niet meer. De voormalig Apple-voorman stierf woensdagavond 5 oktober 2011 op 56-jarige leeftijd en laat een vrouw en vier kinderen achter. Jobs en Wozniak bouwde in ’77 de eerste personal computer die echt aansloeg, de Apple II. Er waren wel andere pc’s vóór de Apple II, maar om er een te kunnen bedienen moest je de hoogste informaticagraad op de universiteit behaald hebben. Mijn eigen kennismaking met de Apple Macintosh herinner ik me nog goed. Het was het najaar van 1987 en met 4-Havo namen we een bezoekje aan het Bonnefantenmuseum in Maastricht. In de expositieruimte die op dat moment in het teken stond van entertainment en technologie stonden twee Macintosh SE’s, op een hoge tafel met barkrukken eromheen. Op een van de twee piepkleine beeldschermpjes draaide een simpele, maar vloeiende 3D animatie van een bureaulampje. In de aftiteling kwam de lettercombinatie ‘PIXAR’ voorbij. Met de andere computer kon je via een muis met MacPaint een tekenin

In de inmiddels bijna 20 jaar dat ik dit werk doe heb ik nogal wat klanten en prospects gesproken. Bijna allemaal kampen ze met dezelfde uitdagingen en hebben vreemd genoeg ook hetzelfde gebrek aan twee vereisten die nodig zijn om èchte verandering te bespoedigen. De eerste en belangrijkste is de bereidheid om te differentiëren . De tweede is het beschikbaar stellen van voldoende geld en middelen om dat mogelijk te maken. De meeste klanten weten zelf ook wel dat ze tot in hun poriën net zo suf en doorsnee zijn als ieder ander. Dan gluren ze jaloers naar hun concurrenten of zelfs naar totaal andere soorten bedrijven en besluiten degene te kopiëren die ze het meest aanspreekt. Ik begrijp best dat hun eigen onzekerheid hiertoe leidt, maar het is natuurlijk best een perverse situatie: “Laten we ons merk differentiëren door degene te kopiëren die we eigenlijk hadden willen zijn”. Aaaiiight!  Ze willen het resultaat zonder de prijs te willen betalen, zowel centen-wise als psychologi

Onderschat de impact van deze zin niet. Spreek het uit tegen je collega, een nieuwe medewerker, een stagiaire of een freelancer, dan heb je direct een krachtige norm bepaald. Een wet die niet snel met voeten wordt getreden. Als dit is wat je nastreeft, dan prima. Maar als het je doel is om innovatie aan te moedigen, dan heb je het definitief verprutst.

QR-codes. Het volgende schattige speeltje van marketeers. Ze duiken ineens overal op. Op brochures, billboards, posters en advertenties. Maar de meeste QR-initiatieven gaan plat op hun bek bij executie. Want naast allerlei technologische uitdagingen en issues over usability verwijzen de meeste QR-codes je naar waardeloze content. Heb je er ooit eentje gescand met je smartphone om te kijken wat er gebeurt? Als het antwoord nee is dan ga je dat waarschijnlijk ook nooit meer doen. QR-codes zijn op hun retour. De technologie wordt hoogstwaarschijnlijk vervangen door de near-field communication (NFC) chip die standaard in je telefoon zit en die op een veel simpelere manier dezelfde taken afwerkt. In plaats van dat je je telefoon pakt, een app opstart, de camera op een raar en lelijk blokje richt, scant en wacht tot er iets gebeurt, hoef je binnenkort alleen maar je telefoon uit je zak te trekken nabij een afbeelding van een NFC-teken. Of iets dergelijks. QR-codes zijn een tussenoplos

Het is voor een belangrijk deel mijn eigen beleg, maar ik diss ze hier toch even: al die bedrijven die ‘iets met social media’ moeten. Ze zouden eerst eens even stil mogen staan bij de implicaties ervan. Ondanks wat alle ‘experts’ zeggen en de grote claims over wat zij kunnen doen met social media, het ìs allemaal nog niet zo'n een-tweetje. Met de snelheid waarmee het (social) medialandschap en trends zich op dit moment ontwikkelen is het lastig om een bewezen methode voor succes vast te stellen. Maar veel bedrijven, klein en groot, kiezen ervoor om 24 uur per dag hun boodschappen over LinkedIn, Facebook en vooral Twitter (en straks ook over Google+) uit te braken. Het is eigenpijperij van de eerste categorie. Bedrijven die de gang naar social media al hebben gemaakt maar die ook actéren als bedrijven maken het er niet gezelliger op. Mensen geven namelijk geen bal om bedrijven. We geven hooguit iets om de mensen die er werken en de dingen die ze doen, maar we hebben moeite

Jaren geleden tekende Josh Bernoff het al uitvoerig op in Groundswell . Er is een grote diversiteit aan redenen waarom mensen participeren in social media. Voor het complete overzicht moest je het hele boek gelezen hebben. Omdat ik de laatste tijd steeds vaker opnieuw de vraag krijg wat mensen toch bezielt om zich massaal op het sociale web te begeven, hieronder een lijstje. Kan ik zelf zo af en toe ook nog een keer spieken. Vriendschap onderhouden. Met Facebook hou je je vrienden dicht bij je. Je wilt in contact blijven en op het moment wanneer het jou uitkomt uitvinden hoe het met ze gaat. Nieuwe vrienden maken. Mensen zijn nieuwsgierige wezens. Een foto, een bio of een tweet kan al voldoende zijn om in contact te komen met anderen. Één op de acht getrouwde koppels in de US hebben elkaar ontmoet via social media. En online dating is populairder dan ooit. Bezwijken onder 'sociale druk' van bestaande vrienden. De relatieve newbies in de materie zullen dit waarschij

Er zijn twee soorten mensen die het eerste afspraakje serieus nemen. Marketeers en middelbare scholieren. Je hebt immers maar één kans om een eerste verpletterende indruk achter te laten. Twee jaar geleden hebben we thuis over de hele begane grond een nieuwe cementgebonden vloer laten gieten. Het eerste afspraakje was fantastisch. Zowel de SEO als AdWords-campagne deed zijn werk, de website klopte inhoudelijk, functioneel en esthetisch. Vooral dat laatste is niet onbelangrijk als je in designvloeren grossiert. In de showroom werden we als vorsten ontvangen, trakteerde de verkoopmedewerker ons op thee met lekkernijen en werd ons het gehele aanbod met veel geduld getoond. Dit klinkt allemaal geweldig maar als consument ben ik veel meer geïnteresseerd in de laatste (inter)actie dan in de eerste. Als je enige waarde hecht aan mond-tot-mondreclame dan geldt dat ook voor jou. Na de klus lieten ze hier een gigantische puinhoop achter. De kleur was verkeerd gemengd, op sommige plaatsen w

Digital Life: Today & Tomorrow from Neo Labels on Vimeo . Een overzicht van het internet van nu en een kijkje in de toekomst van het (social) internet van 2015. Ben nog niet zo zeker van de 'vertical social networks' maar hey, wie wil (en kan) er nou zo ver vooruit kijken. Full screen, achterover leunen en met koffie of thee naar keuze in de hand het lekkerst.

Ik ben niet zo’n wedstrijdjesmens, maar ik kan me wel voorstellen dat anderen het leuk vinden. Misschien vind jij het wel wat om je gezicht vol te duwen met zoveel mogelijk gevulde koeken op de plaatselijke braderie. Of vind je het amusant om elke twee jaar een poule bij te houden vanwege het lopende EK of WK voetbal. Wat het ook is, een wedstrijdje gaat meestal over ‘leuk’. We doen het allemaal wel eens, maar tenzij je topsporter bent is je manier van leven waarschijnlijk op geen enkele manier afhankelijk van een wedstrijd. Toch zien veel mensen het reclamevak op die manier. Omdat we het opnemen tegen andere bureau’s, of omdat het leuk lijkt om te doen, of omdat hetgeen we bedenken en maken er zo leuk uitziet. Het is niet zo moeilijk te begrijpen dat veel mensen onze industrie op die manier beschouwen. De output waar we voor verantwoordelijk zijn oogt meestal kleurrijk en opvallend en is daarom schijnbaar op een aangename manier voortgebracht. Het zal je verbazen, maar het is gew

Art & copy-teams bestaan al bijna net zo lang als dat er reclamebureau's zijn. Het idee van creatieve teams is zo'n 60 jaar geleden geïntroduceerd door Bill Bernbach (van DDB, Doyle Dane Bernbach) toen hij zich realiseerde dat wanneer je art directors en copywriters samen liet werken, het simpelweg betere advertising opleverde. Reclamebureau's spinden garen bij de creatieve denkkracht van de teams en de ene na de andere briljante vondst vond zijn weg naar krant, magazine of televisiescherm. Nu, tientallen jaren later is er bij het traditionele reclamebureau weinig veranderd. Terwijl de wereld om ons heen in geen enkel opzicht lijkt op die van toen, staan art en copy nog steeds fier op hun sokkel en hebben onverminderd het alleenrecht op toegepaste creativiteit binnen het bureau. De account manager vervult zijn functie nog altijd als lokettist van al dat creatieve snoepgoed voor de verwende klant, die de grootst mogeljke portie consumentenaandacht bij hem koopt. Maa

Om een goed idee bekend te krijgen bij het grote publiek moet iemand het verspreiden. In donkere tijden (zeg maar zo’n tien jaar geleden) was adverteren de enige manier om je ideeën of spullen op grote schaal aan de man te brengen. Hoe meer geld je erin pompte, hoe meer je rommel werd blootgesteld aan het publiek. Vandaag de dag is het de absolute natte droom van de zwetende marketeer om de boodschap viraal, oftewel gratis, oftewel via tovenarij verspreid te krijgen. Want dan gaat het tenslotte vanzelf en snel. *kuch* Maar wat interessant is maar vaak wordt vergeten is dat verschillende producten en ideeën ook door verschillende groepen mensen worden verspreid. Er is nou eenmaal geen professionele vereniging van ideeënverspreiders , met voor de rest allemaal passievelingen. Als je authentieke kleine Italiaanse restaurantje ineens immens populair wordt dan komt dat door al dan niet professionele recensenten. Mensen die niets liever doen dan praten over de ultieme smaakbeleving, d

Stel je droomt over uitblinken in wat je doet. Dat is vast niet zo lastig voor te stellen (misschien ben je al een guru, een leider, een heerser - sla deze post dan snel over) maar je weet ook dat het noeste oefening vergt om ergens echt goed in te kunnen zijn. Het probleem is dat we slechts een beperkt aantal uren per dag hebben om te oefenen. Laten we dat aantal uren voor dit rekenvoorbeeld eens op acht zetten. Acht uur per dag die je werkelijk in je kunde en kunsten kan investeren. Heb je 'm? Hou vast. Zet nu direct je tv op Marktplaats of breng 'm naar de kringloopwinkel en hou zo'n twee dagelijkse uurtjes over voor schnabbels, netwerken en studie. Vermenigvuldig dit met een jaar en je steekt zomaar 90 extra werkdagen in je ambacht. Ne-gen-tig. Dat komt neer op zo'n drie jaar extra oefening per decenium. Wow. Boer Zoekt Vrouw, Champions League en Topgear zijn de grootste hinderpalen tussen mij en mijn dromen.

Marketing- en communicatiemanagers houden zo van hun merk dat ze hun logo's het liefst aan zoveel mogelijk mensen laten zien. Zoals nieuwbakken ouders niets liever doen dan hun vrienden en collega's bombarderen met honderden babyfoto's. Voor de mensen die mij volgen op Twitter of Facebook: vergeef me. Op deze blog zal ik je er - na vandaag - niet meer mee lastig vallen. Want een paar van die babyfoto's bekijken is nog leuk, maar daarna is elke 'Ah gossie', 'Oh wat een snoepie!' of ingedrukte 'Like'-button slechts een uiting van beleefdheid.* Gebruik je logo om je oganisatie of merk te identificeren maar maak er daarna geen obstakel of obsessie van. Deze prettige vorm van zuinigheid stelt je in staat om je volledig te focussen op je publiek en hoe je hun leven een beetje leuker kunt maken. * Oma's en opa's zijn uitgesloten van deze generalisatie.

"Mijn vrouw vindt het niet zo mooi." Ik begrijp dat je bevestiging zoekt maar als je de mening van je vrouw, je buurvrouw of de groenteboer echt belangrijk vindt, betrek ze dan in het hele ontwikkelingsproces. Laten we met deze nieuwe stakeholders volgende week een nieuwe afspraak plannen om de briefing, de strategie en alle uitdagingen nog eens onder de loep te nemen. Dan ben ik erg benieuwd naar hun mening en bijdrage. "We vonden jullie portfolio helemaal top. Kunnen jullie voor ons niet iets bedenken wat meer lijkt op wat je hebt bedacht voor Klant X?" Het is grappig dat je dat vraagt want we proberen juist het tegenovergestelde. We kijken naar de individuele behoeften van elke klant om vervolgens met een unieke oplossing op de proppen te komen. Het is zelfs nog grappiger dat je Klant X er nou net uitpikt omdat ze aanvankelijk erg twijfelden over de door ons voorgestelde aanpak. Uiteindelijk heeft het geweldig voor hen uitgepakt. Laten we ons dus niet druk ma