Het is voor een belangrijk deel mijn eigen beleg, maar ik diss ze hier toch even: al die bedrijven die ‘iets met social media’ moeten. Ze zouden eerst eens even stil mogen staan bij de implicaties ervan. Ondanks wat alle ‘experts’ zeggen en de grote claims over wat zij kunnen doen met social media, het ìs allemaal nog niet zo'n een-tweetje. Met de snelheid waarmee het (social) medialandschap en trends zich op dit moment ontwikkelen is het lastig om een bewezen methode voor succes vast te stellen.
Maar veel bedrijven, klein en groot, kiezen ervoor om 24 uur per dag hun boodschappen over LinkedIn, Facebook en vooral Twitter (en straks ook over Google+) uit te braken. Het is eigenpijperij van de eerste categorie. Bedrijven die de gang naar social media al hebben gemaakt maar die ook actéren als bedrijven maken het er niet gezelliger op.
Mensen geven namelijk geen bal om bedrijven. We geven hooguit iets om de mensen die er werken en de dingen die ze doen, maar we hebben moeite om van een bedrijf te houden. Ik kan geen enkele andere plek bedenken die dit gegeven mooier illustreert dan in social media. Massa’s zendgeile knoppendrukkers denken dat een oeverloze stroom aan reclameprietpraat nog steeds wonderen verricht. Het liefst met gortdroge corporate tekst, want ‘daar is van te voren goed over nagedacht’ en ‘dat is verzekerd eindresultaat’. Helaas mensen, het werkt zo gewoon niet meer. We zijn er immuun voor geworden. Dus stop met zenden en begin eerst eens met luisteren.
Als ik als consument hulp nodig heb met jouw product zal ik waarschijnlijk niet veel voelen voor een gesprek met een callcenter-medewerker die een script opdreunt. Je doet me echter een veel groter plezier als je mij even laat babbelen met degene die het ding eigenhandig in elkaar heeft gezet. Dit is uiteraard kul, maar je snapt wat ik bedoel. Mensen identificeren zich niet met bedrijven maar met mensen. Denk dus niet groot. Denk juist klein. Gedraag je niet als een bedrijf maar als een mens. Een mens die denkt, voelt en zorgt, maar ook tekortkomingen heeft en eens een slippertje mag maken. Want als we het aandurven om grenzen op te zoeken dan wordt het weer leuk.
Veel mensen worden soms boos op me omdat ik zo af en toe op de sociale media voor wat reuring wil zorgen. Mijn uitspraken, posts of tweets zijn wel eens chagrijnig of brutaal. Dan weer bot, onaangenaam of zelfs ronduit onuitstaanbaar. Maar ze zijn altijd eerlijk en af en toe best interessant. Sommigen vinden me een eikel maar ik heb geen controle over wat anderen vinden. En dat wil ik eigenlijk ook helemaal niet.
Social media zijn alleen interessant als het ook echt intermenselijk is. Discussies, debatten en gehakketak hebben mensen nodig. Dat zit in onze natuur, dus blijf gewoon jezelf. De meeste mensen zijn eigenlijk best interessant wanneer je de kans krijgt om onder die dikke laag corporate vernis te kijken. Ik zeg niet dat je je op sociale media als een eikel moet gedragen, maar laat beleefdheid in godsnaam niet in de weg staan van een uitspraak die je echt meent. De meesten van ons geven daar de voorkeur aan boven je reclameboodschap of corporate geklets. Wedden?
Reacties
Hoe dan ook, ik zie een rode draad in je stuk en dat is authenticiteit. Gadverdamme weer zo'n jeuk woord. En weer zo'n hype. "We gaan authentieker doen". Uhuh.
Maar what are the odds, as we speak ben ik bezig met een presentatie over authenticiteit als enige juiste en vooral enige zinvolle manier om met je merk om te gaan.