Doorgaan naar hoofdcontent

De dictatuur van de status update


Creatieve types hebben een groot probleem. Ze hebben zoveel fantastische ideeën, maar de meeste ervan zien nooit het daglicht en sterven een vroege en gruwelijke dood. Waarom? Omdat hun eigen creatieve gewoonten vreselijk in de weg zitten. Want de constante stroom, nee brij aan nieuwe ideeën belemmert dat hun ideeën uberhaupt fatsoenlijk worden uitgevoerd. Het is bijna medelijwekkend.

Daarnaast zijn ze ook nog eens bijzonder snel afgeleid. Hun aandacht verslapt al bij de eerste gedachten richting alweer het volgende idee. Uiteindelijk staken ze veel projecten halverwege. Of het nou hun eigen website, een new-business formule of dat boek is wat ze altijd al hadden willen schrijven; de meeste projecten verliezen snel vaart en worden een bron van frustratie. En de ideeën belanden uiteindelijk als kladje in de la.

Tijdens mijn 18 jaar in het vak heb ik veel van deze geliefde soortgenoten ontmoet en hun (en mijn eigen) gedrag, gewoonten en tekortkomingen goed in me opgenomen. Soms zelfs gekoesterd en ook vaak bespot. Maar ik heb ook een tip voor ze: ga een werkritme uit de weg die gebaseerd is op reactie.

Zonder het te beseffen hanteren de meesten van ons een workflow die constant wordt onderbroken. We worden gebombardeerd met e-mails, smsjes, tweets, telefoontjes en wat al niet meer. In plaats van dat we al onze energie steken in (pro-)activiteit, stoppen we dit (liever?) in het op werkelijk alle signalen direct reageren. We zijn een absolute slaaf tot en met het allerlaatste binnenkomend bericht. We denken blijkbaar dat het van levensbelang is iedereen direct te laten weten dat het goed met ons gaat. Die actuele stand van zaken, die status update is zo cruciaal, het lijkt wel alsof de duvel ons dwingt.

Probeer dit eens uit: ontloop alle binnenkomende communicatie gedurende een aantal uren per dag. Liefst maal twee, dus 's ochtends en 's middags. Dit betekent je e-mail client afsluiten, telefoon uit, 'stil' of van de haak (bij sommige telefoons gaat dat nog) en een tijdelijke ban op Tweetdeck. Of time een aantal van je dagelijkse tweets - 't werkt echt goed. Binnen dit 'non-stimulerende raamwerk' focus je je op het echte werk. Dan bedoel ik geen routinematige zaken maar de lange-termijnprojecten die gedegen graaf- of denkwerk vereisen.

Respecteer je creativiteit en je ideeënrijkheid en neem de tijd om je (executie)werkwijze te verbeteren. Doe het voor jezelf, maar ook voor iedereen die voordeel heeft van jouw creativiteit. Je klant, je collega, je baas. Want dat voordeel bestaat alleen als jouw creatieve uitspattingen eens niet in de la belanden.


Reacties

Liane Kusters zei…
Als je bent uitgerust met hypersensitieve antennes zoals ik, dan is het ook niet verstandig om altijd en overal 'in touch' te zijn. Niet eens om de reden die jij geeft, dat creativiteit anders blijft hangen in idee en nooit tot volwassenheid komt. Er zijn dagen dat ik Twitter bijna helemaal links laat liggen. Omdat ik merk dat het me op dat moment geen goed doet. Mijn timeline zit dan vol met gesprekken die ik niet leuk vind of gewoon omdat ik er onrustig van wordt. Dan schakel ik af. Zet Tweetdeck uit. Pak een boek en zorg dat ik los kom van alles en iedereen. Dat brengt op tijden heerlijke rust, maakt je hoofd leeg en geeft je nieuwe energie. Eigenlijk precies dat wat nodig is om creativiteit zijn eigen weg te laten vinden. En zo zijn we toch weer terug bij het originele onderwerp. Huh? How did that happen?

Populaire posts van deze blog

Nep of echt. Kun je ’t nog volgen?

Populariteit op Twitter is volgens bepaalde opvattingen gebaseerd op hoeveel volgers je hebt. Hoe meer volgers hoe beter, want des te groter je bereik. Juist vanwege deze veronderstelling doen mensen extreme dingen om hoge aantallen volgers te krijgen. Het kopen van twittervolgers, bijvoorbeeld. Maar wie zijn dan die ‘mensen’ die je bereikt? En gaat het eigenlijk nog wel om wie de grootste heeft? Fake In een recent artikel van Digital MusicNews staat dat zo’n 73% van Lady Gaga’s twittervolgers fake of inactief zijn. Ook CDA-leider Sybrand van Haersma Buma viel onlangs door de mand met 82% nepvolgers . En van Marco Borsato’s volgers zou 73% nep zijn. Bij celebs is dit geen ongebruikelijke fenomeen. Hoge volgersaantallen zijn indrukwekkend, maar als we geloofwaardigheid op Twitter baseren op volgers, wie telt dan mee? En wat is een account nog waard als blijkt dat het volgersaantal voor het grootste gedeelte bestaat uit gekochte volgers? StatusPeople Nepaccounts zijn

99designs - kun je wel tellen?

De zelfverklaarde ‘grootste marktplaats voor grafisch ontwerp ter wereld’ 99Designs opende onlangs een Nederlandse site . Persoonlijk ken ik niet veel ondernemers die zich aan deze vorm van crowdsourcing wagen om zich een huisstijl aan te laten meten. Gelukkig maar, want de rekensom klopt gewoon niet. Kijken we naar de getallen dan slaat het crowdsourcen van designs nergens op. Kom ik zo op terug. Het idee van diensten zoals 99Designs is dat je geen ontwerper inhuurt maar een ontwerpwedstrijd uitschrijft. Vervolgens ontvang je tientallen of honderden designs, je pikt de beste eruit en je betaalt de ‘winnende’ ontwerper. Zo’n 99Designs faciliteert deze wedstrijdjes via web-based platforms. Een verleidelijk concept in vele opzichten, waaronder de misvatting dat meer keuze ook meer waarde betekent en dat het vaag doet denken aan het soort sociale revolutie waar de populaire tech- en mediablogs over hypen. Reken even mee In de designcommunity wordt gesproken over hoe sle

Tien vreemde opmerkingen van klanten

"Mijn vrouw vindt het niet zo mooi." Ik begrijp dat je bevestiging zoekt maar als je de mening van je vrouw, je buurvrouw of de groenteboer echt belangrijk vindt, betrek ze dan in het hele ontwikkelingsproces. Laten we met deze nieuwe stakeholders volgende week een nieuwe afspraak plannen om de briefing, de strategie en alle uitdagingen nog eens onder de loep te nemen. Dan ben ik erg benieuwd naar hun mening en bijdrage. "We vonden jullie portfolio helemaal top. Kunnen jullie voor ons niet iets bedenken wat meer lijkt op wat je hebt bedacht voor Klant X?" Het is grappig dat je dat vraagt want we proberen juist het tegenovergestelde. We kijken naar de individuele behoeften van elke klant om vervolgens met een unieke oplossing op de proppen te komen. Het is zelfs nog grappiger dat je Klant X er nou net uitpikt omdat ze aanvankelijk erg twijfelden over de door ons voorgestelde aanpak. Uiteindelijk heeft het geweldig voor hen uitgepakt. Laten we ons dus niet druk ma