Doorgaan naar hoofdcontent

Farewell Facebook



Korte film van Joep van Osch en Casper Eskesover over digitale zelfmoord. Van Osch concludeerde dat het niet aan zijn relatie met zijn vader lag, maar aan Facebook. Hij besloot zijn eindfilm voor het tweede jaar van de Filmacademie aan het onderwerp te wijden. Hij wilde met filmische middelen laten zien hoe absurd Facebook eigenlijk is. Door zijn Facebook-vrienden hun status updates voor de camera op te laten lezen, bijvoorbeeld. "Als je die status updates visualiseert, krijgen ze iets heel onmenselijks," vindt hij.

Trieste gedachten
"Pas door de film te maken kwam ik er achter wat mij eigenlijk zo stoort aan Facebook. Voor veel mensen draait het gewoon om bevestiging. Ze willen graag een profiel hebben met veel vrienden en leuke foto’s en status updates. Maar het is heel kunstmatig. Ik merkte het ook bij mezelf: ik accepteerde mensen als vriend die ik niet goed kende, omdat ik er graag meer wilde hebben. Dat zijn toch redelijk trieste gedachten."

Reacties

Pieter zei…
Zeer interessant!

Ik heb ook altijd een dubbel gevoel gehad bij dit soort 'sociale' netwerken. Het is leuk en aardig om de tijd mee te doden, maar mensen doen zich zo vaak anders voor dan ze in het echt zijn. Net of ze iets missen in het echte leven en dat dan maar online gaan doen.

Maar dit werpt wel even een nieuw licht op wat het precies is dat ik zo dubieus vindt aan alle online persona die de vreemdste dingen willen delen.

Thanks voor deze openbaring! :)
Danny Valize zei…
Dank voor je reaktie Pieter.

Het is een opzienbarend maar ook vreemdsoortig kuddegedrag waar sociologen nog een puntje aan kunnen zuigen. Ik ben er in ieder geval nog niet helemaal uit. Totdat het zover is, is het - wat je zegt - een leuke manier om de tijd te doden. We Facebook'en! ;-)

Populaire posts van deze blog

Vertel een verhaal

De wereld en onze geschiedenis worden gedefinieerd door verhalen. Verhalen zijn onder ons sinds het prille begin van communicatie tussen mensen. Van grotwanden en persoonlijke anekdotes tot lange vertellingen rondom het kampvuur. Verhalen bleven evolueren met hetzelfde doel, ongeacht het tijderk: het delen van ervaringen, om anderen iets te leren en om tradities door te geven. Vandaag de dag communiceren we wel wat anders. Informatie versplinteren we over een selectie van (massa)media en kanalen en reist via altijd veranderende technologie naar het einddoel. De boodschap wordt verdund, gekloond en verdraaid. Of gecomprimeerd naar fragmentjes van minder dan 140 karakters. We zijn daardoor een beetje de persoonlijke 'touch' verloren die emoties echt kan aanwakkeren en voor sympathie of compassie zorgt. Door het gebruik van storytelling kunnen we de fragmentjes weer samenvoegen naar een geheel. Het stelt ons in staat om ons weer aan elkaar te knopen als echte mensen, niet ...

To be liked or not to be liked

Je bent een succesvol merk en je slingert geregeld een boodschap de wereld in die de consument op de juiste manier beroert. Dan mag je tegenwoordig wat van hem terug verwachten. Er zijn talloze manieren om iets van consumenten te vragen. Steeds vaker is dat: ‘Like ons op Facebook’. Maar eigenlijk zou je niet alleen moeten vaststellen wát je van je klanten terugvraagt. Belangrijker is waaróm. Waarom wil ieder merk geliked worden op Facebook? En is dat wel de beste manier voor activatie? Likes betekent populariteit We weten dat de populairste merken de meeste Facebook likes hebben. Honderdduizenden gebruikers laten via hun profiel weten dat ze van producten of merken houden. Merken als Chocomel , Volkswagen , Hema , 3FM en Lidl . Maar feit is dat hun populariteit er ooit al was. Ver voor de likes. Als Facebook niet had bestaan waren deze merken nog steeds populair. De likes vertegenwoordigen dus loyaliteit. Likes laten zien dat een merk geliefd wordt, maar ze zijn niet ...

De smaak van meer

Woon je in Eindhoven, dan ken je waarschijnlijk Happy Italy. Het Italian fast food concept op ruim opgezette locaties, hippe inrichting en ongelofelijk middelmatig eten. Maar ze serveren er enorme porties. Bemachtig een tafel, bestel een maaltijd en je neemt voor minimaal nog een dag aan extra eten mee naar huis in een heuse Happy Bag. Mede door die grote porties (mensen beseffen niet hoe weinig het kost een pizza of pasta in elkaar te zetten) heeft iedereen het over Happy Italy. Bijna dagelijks tref je er rijen wachtende mensen aan. Je maakt niet vaak mee dat er rond etenstijd géén rij tot buiten staat. Happy Italy is slim. Happy Italy laat mensen praten over gigantische Italiaanse maaltijden voor weinig geld. Daarna doen de rijen het meeste werk. Iedereen die voorbij loopt (want A-locatie) en de lange rij ziet gaat ervan uit dat al die mensen er staan met een goede reden. Het zal het wel waard zijn. Het móet het wel waard zijn. Dit is terug te brengen naar een instinctief...