Doorgaan naar hoofdcontent

Ik ben een amateur


Of mag ik dat soms niet zeggen? Maar, zijn we dat in zekere zin niet allemaal? In het Frans betekent amateur oorspronkelijk ‘liefhebber van’. Iemand die zich fanatiek verbindt aan een streven. Een studie, een prestatie, een ambacht.
           
Wist je dat tot 1970 alleen maar – onbetaalde – amateurs mochten deelnemen aan de Olympische Spelen? Tot de dag van vandaag is dat nog steeds het geval voor de onderdelen Boksen en Worstelen. Het gebrek aan financieel gewin werd namelijk ooit beschouwd als een voordeel. Een amateur zou meer toegewijd zijn. Gemotiveerd. Bezield.

In veel opzichten ben ik liever een fervent amateur dan een pro. Ik doe mijn werk in de geest van een levenlang leren, bedenken en toepassen. Veroordeeld én toegewijd aan risico’s nemen, een buikgevoel volgen, uitproberen, fouten maken, experimenteren en ja – ook blunderen. In dit normontwijkend proces doe ik nieuwe ontdekkingen. Ik ben een amateur.

Je leert sneller van mislukking dan van perfectie en iedere bijdrage is beter dan niets doen. De volgende keer dat je een creatief-denken-brainwave-oh-fuck-dit-is-het volgende-grote-idee-omg-ik-ben-geweldig momentje beleeft, roep dan iets. Wat dan ook. Als we dag in dag uit dezelfde routine volgen leren we niets en boeken we geen vooruitgang. Wees een amateur en ga af. Als een gieter.

Raak bezeten van wat je doet. Kijk naar de mensen in je werkveld die als halfgoden worden erkend. Kijk naar hoe zij hebben gefaald (want dat hebben ze) en leer ervan. Neem tijd voor denken en groeien. Ik weet niet alles en jij ook niet. Wees een amateur en leer.

Omarm onzekerheid en het onbekende. Zeg gerust: “ik heb echt geen flauw idee waar ik mee bezig ben”. Prima. Fantastisch! Nou hup, stap uit je comfortzone en haal alles uit de kast en werk je ideeën uit. Denk. Doe. Creëer. Doe wat een amateur doet en doe het met verve.

Fotocredits

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vertel een verhaal

De wereld en onze geschiedenis worden gedefinieerd door verhalen. Verhalen zijn onder ons sinds het prille begin van communicatie tussen mensen. Van grotwanden en persoonlijke anekdotes tot lange vertellingen rondom het kampvuur. Verhalen bleven evolueren met hetzelfde doel, ongeacht het tijderk: het delen van ervaringen, om anderen iets te leren en om tradities door te geven. Vandaag de dag communiceren we wel wat anders. Informatie versplinteren we over een selectie van (massa)media en kanalen en reist via altijd veranderende technologie naar het einddoel. De boodschap wordt verdund, gekloond en verdraaid. Of gecomprimeerd naar fragmentjes van minder dan 140 karakters. We zijn daardoor een beetje de persoonlijke 'touch' verloren die emoties echt kan aanwakkeren en voor sympathie of compassie zorgt. Door het gebruik van storytelling kunnen we de fragmentjes weer samenvoegen naar een geheel. Het stelt ons in staat om ons weer aan elkaar te knopen als echte mensen, niet ...

To be liked or not to be liked

Je bent een succesvol merk en je slingert geregeld een boodschap de wereld in die de consument op de juiste manier beroert. Dan mag je tegenwoordig wat van hem terug verwachten. Er zijn talloze manieren om iets van consumenten te vragen. Steeds vaker is dat: ‘Like ons op Facebook’. Maar eigenlijk zou je niet alleen moeten vaststellen wát je van je klanten terugvraagt. Belangrijker is waaróm. Waarom wil ieder merk geliked worden op Facebook? En is dat wel de beste manier voor activatie? Likes betekent populariteit We weten dat de populairste merken de meeste Facebook likes hebben. Honderdduizenden gebruikers laten via hun profiel weten dat ze van producten of merken houden. Merken als Chocomel , Volkswagen , Hema , 3FM en Lidl . Maar feit is dat hun populariteit er ooit al was. Ver voor de likes. Als Facebook niet had bestaan waren deze merken nog steeds populair. De likes vertegenwoordigen dus loyaliteit. Likes laten zien dat een merk geliefd wordt, maar ze zijn niet ...

De smaak van meer

Woon je in Eindhoven, dan ken je waarschijnlijk Happy Italy. Het Italian fast food concept op ruim opgezette locaties, hippe inrichting en ongelofelijk middelmatig eten. Maar ze serveren er enorme porties. Bemachtig een tafel, bestel een maaltijd en je neemt voor minimaal nog een dag aan extra eten mee naar huis in een heuse Happy Bag. Mede door die grote porties (mensen beseffen niet hoe weinig het kost een pizza of pasta in elkaar te zetten) heeft iedereen het over Happy Italy. Bijna dagelijks tref je er rijen wachtende mensen aan. Je maakt niet vaak mee dat er rond etenstijd géén rij tot buiten staat. Happy Italy is slim. Happy Italy laat mensen praten over gigantische Italiaanse maaltijden voor weinig geld. Daarna doen de rijen het meeste werk. Iedereen die voorbij loopt (want A-locatie) en de lange rij ziet gaat ervan uit dat al die mensen er staan met een goede reden. Het zal het wel waard zijn. Het móet het wel waard zijn. Dit is terug te brengen naar een instinctief...