Doorgaan naar hoofdcontent

Start op, geef een zetje en ga uit de weg


Vorige week had ik na een boeiende #SMC040 een kort gesprek met een vakgenoot. Onder het genot van een biertje waren we het erover eens dat social media zowel opwindende kansen als logistieke nachtmerries bieden. Dit is te wijten aan de (pardon voor het verbalisme) symbiotische relatie tussen klant en bureau. Ze zijn allebei nodig, maar bepalen wie welke taak op zich neemt is tricky business. Eerlijk gezegd denk ik dat de meesten van ons moeten toegeven dat organisaties vaak slecht zijn in het vertellen van hun verhaal. Ze hebben de neiging te pitchen in plaats van te engagen (pardon voor de taalassimilatie).

Social media quick-wins bestaan niet
Een deel van het probleem heeft te maken met gebrek aan ervaring. Iedere doorgewinterde marketeer weet dat je meer bereikt met een goed verhaal dan met een verkooppraatje. De meeste organisaties die starten met social media hebben daar echter het geduld niet voor. In de hunkering naar snelle resultaten en een zo groot mogelijk ‘gemiddeld’ publiek vallen ze terug op ordinaire aanbiedingen en communiceren ze in vage superlatieven, terwijl ze eigenlijk krachtige verhalen moeten vertellen. Maar krachtige verhalen zijn zelden op iedereen gericht. Gemiddelde mensen negeren je meestal. Gemiddelde mensen zijn meestal tevreden. Als je je verhaal moet afzwakken zodat het iedereen zal aanspreken, spreekt het juist niemand aan. Een goed bureau snapt dat.

Hoewel communicatiebureau’s doorgaans bedreven zijn in het vertellen van verhalen ben ik geen voorstander van het outsourcen van het posten van social media content door bureaumedewerkers. De meesten van ons kennen het specifieke dialect van de industrie van de klant niet. Een leek is nou eenmaal niet direct in staat relevante posts voor een farmaceutisch bedrijf op te hoesten. Of voor een scholengemeenschap, een advocatenkantoor, een reisorganisatie of een woningcorporatie. Met wat inlezen en inleving komen we een aardig eind, maar we kennen hun krachtige verhalen niet. Hun verhalen en belevingen zijn niet de onze.

Helping hand
Om het beste uit social media te halen zullen wij communicatiebureau’s meer dan ooit (pardon voor de platitude) met klanten moeten samenwerken. In het begin bestaat zo’n social media set-up uit obligate klusjes als het instellen van Google Alerts, het pimpen van de profielen en het uitleggen wat het verschil is tussen een DM, een Like en een RT. Ja bloody obvious, zul je denken, maar onze focus op social maakt ons soms blind voor de ‘kleine’ uitdagingen waar onze klanten mee worden geconfronteerd. Grote vragen behoeven grote antwoorden, maar je zult geregeld aan de rem moeten trekken om ze te helpen met schijnbaar triviale zaken als techniek, tips, trucs en tools.

Maar het wordt pas leuk als onze klanten hun eigen verhalen vertellen en ontdekken welke ervan resoneren met hun publiek. Mensen als jij en ik kennen die verhalen niet, maar we zijn wel in staat onze klanten te kietelen zodat ze de juiste verhalen zelf weten vorm te geven. Ik vraag me af of ons werk niet veel meer gaat lijken op dat van redacteuren. We leiden ze naar het juiste publiek en hun interesses, we bepalen welke verhalen het meest geschikt zijn voor het laden of activeren van het merk en stellen een publicatieschema samen dat ze zelf kunnen onderhouden.

Als het op social aankomt zijn we minder vaak nodig om de boodschap te herhalen. Van ons wordt verwacht dat we het kader scheppen waarvan we geleidelijk kunnen weglopen. Klanten zouden hun eigen verhalen moeten vertellen; wij zijn slechts de zijwieltjes zodat ze zelf kunnen rijden. 

Reacties

Olav Bouts zei…
Nog een zetje in mijn beleving en ervaring. 'Duurzaam communiceren' is ook bij SoMe van belang. Waarom/Wat/Hoe vertalen in categorien. Opgedeeld in waar focus van boodschap; zender of ontvanger. Vooral ontvanger gericht willen en kunnen delen. Durven proberen, maar wel met insteek van maanden en niet van dagen.Zelf actie en initiatief. Wel goede coach/klankbord naast je/op achtergrond.

Populaire posts van deze blog

Nep of echt. Kun je ’t nog volgen?

Populariteit op Twitter is volgens bepaalde opvattingen gebaseerd op hoeveel volgers je hebt. Hoe meer volgers hoe beter, want des te groter je bereik. Juist vanwege deze veronderstelling doen mensen extreme dingen om hoge aantallen volgers te krijgen. Het kopen van twittervolgers, bijvoorbeeld. Maar wie zijn dan die ‘mensen’ die je bereikt? En gaat het eigenlijk nog wel om wie de grootste heeft? Fake In een recent artikel van Digital MusicNews staat dat zo’n 73% van Lady Gaga’s twittervolgers fake of inactief zijn. Ook CDA-leider Sybrand van Haersma Buma viel onlangs door de mand met 82% nepvolgers . En van Marco Borsato’s volgers zou 73% nep zijn. Bij celebs is dit geen ongebruikelijke fenomeen. Hoge volgersaantallen zijn indrukwekkend, maar als we geloofwaardigheid op Twitter baseren op volgers, wie telt dan mee? En wat is een account nog waard als blijkt dat het volgersaantal voor het grootste gedeelte bestaat uit gekochte volgers? StatusPeople Nepaccounts zijn

99designs - kun je wel tellen?

De zelfverklaarde ‘grootste marktplaats voor grafisch ontwerp ter wereld’ 99Designs opende onlangs een Nederlandse site . Persoonlijk ken ik niet veel ondernemers die zich aan deze vorm van crowdsourcing wagen om zich een huisstijl aan te laten meten. Gelukkig maar, want de rekensom klopt gewoon niet. Kijken we naar de getallen dan slaat het crowdsourcen van designs nergens op. Kom ik zo op terug. Het idee van diensten zoals 99Designs is dat je geen ontwerper inhuurt maar een ontwerpwedstrijd uitschrijft. Vervolgens ontvang je tientallen of honderden designs, je pikt de beste eruit en je betaalt de ‘winnende’ ontwerper. Zo’n 99Designs faciliteert deze wedstrijdjes via web-based platforms. Een verleidelijk concept in vele opzichten, waaronder de misvatting dat meer keuze ook meer waarde betekent en dat het vaag doet denken aan het soort sociale revolutie waar de populaire tech- en mediablogs over hypen. Reken even mee In de designcommunity wordt gesproken over hoe sle

Tien vreemde opmerkingen van klanten

"Mijn vrouw vindt het niet zo mooi." Ik begrijp dat je bevestiging zoekt maar als je de mening van je vrouw, je buurvrouw of de groenteboer echt belangrijk vindt, betrek ze dan in het hele ontwikkelingsproces. Laten we met deze nieuwe stakeholders volgende week een nieuwe afspraak plannen om de briefing, de strategie en alle uitdagingen nog eens onder de loep te nemen. Dan ben ik erg benieuwd naar hun mening en bijdrage. "We vonden jullie portfolio helemaal top. Kunnen jullie voor ons niet iets bedenken wat meer lijkt op wat je hebt bedacht voor Klant X?" Het is grappig dat je dat vraagt want we proberen juist het tegenovergestelde. We kijken naar de individuele behoeften van elke klant om vervolgens met een unieke oplossing op de proppen te komen. Het is zelfs nog grappiger dat je Klant X er nou net uitpikt omdat ze aanvankelijk erg twijfelden over de door ons voorgestelde aanpak. Uiteindelijk heeft het geweldig voor hen uitgepakt. Laten we ons dus niet druk ma