Om een goed idee bekend te krijgen bij het grote publiek moet iemand het verspreiden. In donkere tijden (zeg maar zo’n tien jaar geleden) was adverteren de enige manier om je ideeën of spullen op grote schaal aan de man te brengen. Hoe meer geld je erin pompte, hoe meer je rommel werd blootgesteld aan het publiek.
Vandaag de dag is het de absolute natte droom van de zwetende marketeer om de boodschap viraal, oftewel gratis, oftewel via tovenarij verspreid te krijgen. Want dan gaat het tenslotte vanzelf en snel. *kuch*
Maar wat interessant is maar vaak wordt vergeten is dat verschillende producten en ideeën ook door verschillende groepen mensen worden verspreid. Er is nou eenmaal geen professionele vereniging van ideeënverspreiders, met voor de rest allemaal passievelingen.
Als je authentieke kleine Italiaanse restaurantje ineens immens populair wordt dan komt dat door al dan niet professionele recensenten. Mensen die niets liever doen dan praten over de ultieme smaakbeleving, de creatiefst gepresenteerde gerechten en de allerbeste locaties. Zij zorgen voor de buzz.
Als de trafficcurves van jouw site of blog ineens als een dolle omhoog schieten doordat je wordt opgpikt door de internet-elite, kun je er ook donder op zeggen dat je idee wordt verspreid. Allemaal vrij voor de hand liggend natuurlijk.
Maar wat doe jíj eraan? Heb je onderzocht welk deel van je gebruikers de praters zijn? Is het afstemmen van al je ontwikkeling en communicatie-inspanning op de behoefte van juist díe kleine groep überhaupt mogelijk? Of hoe weet je of je de groep mensen die wel over jouw concurrent praten niet verwart met de mensen die jíj moet zien te bereiken? Dat zou wel eens niet dezelfde tribe kunnen zijn.
De voornaamste reden waarom een idee niet verspreidt of waarom een bedrijf niet groeit is omdat ze geen toegewijde groep aanhangers hebben die ‘het voort zeggen’. Als je iedereen hetzelfde behandelt doe je niets om de kans op het mobiliseren van superpromoters te verhogen.
De eerste vraag die je moet stellen aan iemand die niet tevreden is over de wijze of snelheid waarop zijn idee wordt verspreid is: “Wie is het wie over je zou moeten praten?” Als hij dat niet weet is het vrijwel zeker dat het niet vanzelf gebeurt. Maar als hij slim omgaat met het vinden, verleiden en verrukken van de groep mensen met een gemiddelde verspreidbereidheid is het in ieder geval geen vergeefse moeite.
Reacties