Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2012 tonen

Uw tijd gaat NU in

Ook al leren we al op jonge leeftijd om het vooral niet te doen, we doen het toch: we beoordelen een boek aan de hand van de omslag. Dit is menselijk. Het is een handige shortcut zodat we tijd en energie besparen. 50 milliseconden Een tijdje geleden werd in Canada een bijzonder onderzoek uitgevoerd waarbij een panel vrijwilligers via een scherm verschillende websites moest beoordelen. De websites werden in flitsen van 50 milliseconden getoond en men werd gevraagd de websites te waarderen op basis van visuele aantrekkingskracht. Wat blijkt? De scores waren gelijk aan een tweede ronde, waarbij een controlegroep de gelegenheid kreeg om veel langer naar de websites te kijken. De initiatiefnemer van het onderzoek Gitte Lindgaard verklaart dat het brein bij blootstelling aan beeldflitsen van een twintigste van een seconde wordt gedwongen om supersnel beslissingen te nemen. De impact op ons bewustzijn is groot. Knipoog Wat betekent dit? Het bewijst dat mensen zich een men

Allemaal aan de digitaal

Bij VIS zijn we groot fan van digital, on-line en social . Dat is op zich geen nieuws. Veel moois van wat het pand verlaat is bestemd voor digitaal, omdat in de meeste campagnes de boel wel zo’n beetje rondom digitaal draait. Dat gezegd hebbende, het is maar een deel van het geheel. Radio werkt nog steeds. Adverteren werkt nog steeds. Outdoor werkt nog steeds. Sponsoring werkt nog steeds. TV werkt (soms) nog steeds. Product placement werkt nog steeds (toch, Heineken?). Kortingsbonnen werken nog steeds. DM werkt nog steeds en de zegeltjes bij de supermarkt werken ook nog steeds. Wanneer complete communicatielegioenen extatisch gillen dat nieuwe media hot zijn vergeet je maar al te gemakkelijk dat al die andere zaken nog steeds vreselijk effectief zijn. Terwijl technologieën komen en gaan zijn denkkracht, goede communicatie en sommige 'old media' verrassend veerkrachtig. Trouwens, ik geef geen flikker om je nieuwe app.

“Het is een dialoog” is ‘n mythe

In het kader van het door mezelf beschikbaar gestelde tijd voor een willekeurige reflectie, volgt hier een willekeurige reflectie. Zegt de ene goeroe tegen de andere: “door social media is communicatie tussen merken en consumenten een échte dialoog geworden”. Dialoog. Een zinvol begrip dat in sommige opzichten klinkklare nonsens lijkt. Want feit is dat binnen eerdergenoemd kader het helemaal geen dialoog is. Het kan geen dialoog zijn. Een echte dialoog vereist twee (of meer) partijen die deelnemen aan een discussie in beide richtingen. Zenden, ontvangen, terugzenden, ontvangen, je snapt ‘m. Het zou mooi zijn als bedrijven met hun klanten op hetzelfde niveau konden praten, maar dat is ongelofelijk onpraktisch. Organisaties die ineens de dialoog willen aangaan roepen in collectieve paniek: “vroeger lieten we consumenten spullen kopen die ze niet nodig hadden, maar dat kunnen we nu niet meer doen want dan zeggen ze gemene dingen over ons op Facebook. We weten nu wel beter.” Na

Nep of echt. Kun je ’t nog volgen?

Populariteit op Twitter is volgens bepaalde opvattingen gebaseerd op hoeveel volgers je hebt. Hoe meer volgers hoe beter, want des te groter je bereik. Juist vanwege deze veronderstelling doen mensen extreme dingen om hoge aantallen volgers te krijgen. Het kopen van twittervolgers, bijvoorbeeld. Maar wie zijn dan die ‘mensen’ die je bereikt? En gaat het eigenlijk nog wel om wie de grootste heeft? Fake In een recent artikel van Digital MusicNews staat dat zo’n 73% van Lady Gaga’s twittervolgers fake of inactief zijn. Ook CDA-leider Sybrand van Haersma Buma viel onlangs door de mand met 82% nepvolgers . En van Marco Borsato’s volgers zou 73% nep zijn. Bij celebs is dit geen ongebruikelijke fenomeen. Hoge volgersaantallen zijn indrukwekkend, maar als we geloofwaardigheid op Twitter baseren op volgers, wie telt dan mee? En wat is een account nog waard als blijkt dat het volgersaantal voor het grootste gedeelte bestaat uit gekochte volgers? StatusPeople Nepaccounts zijn

To be liked or not to be liked

Je bent een succesvol merk en je slingert geregeld een boodschap de wereld in die de consument op de juiste manier beroert. Dan mag je tegenwoordig wat van hem terug verwachten. Er zijn talloze manieren om iets van consumenten te vragen. Steeds vaker is dat: ‘Like ons op Facebook’. Maar eigenlijk zou je niet alleen moeten vaststellen wát je van je klanten terugvraagt. Belangrijker is waaróm. Waarom wil ieder merk geliked worden op Facebook? En is dat wel de beste manier voor activatie? Likes betekent populariteit We weten dat de populairste merken de meeste Facebook likes hebben. Honderdduizenden gebruikers laten via hun profiel weten dat ze van producten of merken houden. Merken als Chocomel , Volkswagen , Hema , 3FM en Lidl . Maar feit is dat hun populariteit er ooit al was. Ver voor de likes. Als Facebook niet had bestaan waren deze merken nog steeds populair. De likes vertegenwoordigen dus loyaliteit. Likes laten zien dat een merk geliefd wordt, maar ze zijn niet

De grootste misser in branding

Onlangs vroegen we ons af wat de grootste fout in branding was die klanten maken. Wat is die ene misser die wij uiteindelijk moeten fixen? Een interessante vraag, want er is meestal geen majeure faux pas aan te wijzen als schuldige. Het is geen kwestie van “jakkes wat een foute kleur groen op die website, dáár gaat het echt helemaal de mist in”.   De realiteit is dat de meeste missers in branding er na verloop van tijd in het geniep insluipen. Deze missers zijn een resultaat van de combinatie acute behoefte en zuinigheid . Je neemt je bedrijf, je markt en je klanten serieus, dus je hebt een website nodig. Daar valt niet over te onderhandelen. Je neemt iemand in de arm die er eentje voordelig voor je in elkaar flanst. Een paar maanden later realiseer je je dat je ook een brochure nodig hebt. Je kent nog iemand van vroeger met wie je ooit geknikkerd hebt en hij wil het wel doen als vriendendienst. Maar op een of andere manier sluiten design en boodschap niet aan bij de we

Het grote idee

Begrijp me niet verkeerd, reclamecreatieven houden van goede ideeën. Dat verandert niets aan het feit dat ideeën allesbehalve schaars zijn. In luttele uren crowdsource of #dtv je tegenwoordig 200 ideeën bij elkaar. Dat je daarbij eerst door een hoop bagger moet akkeren om er één potentieeltje uit te kunnen vissen wordt vaak vergeten, maar dat terzijde. Grote bureau’s praten graag over ‘the big idea’. The big idea is namelijk het unieke wondermiddel voor verwende klanten. De wederzijdse honger naar de ultieme kooplustopwekker lijkt niet te stillen en de gemakkelijk te verkopen schijnideeën gaan daarom als zoete broodjes over de toonbank. De rauwe, in-your-face ideeën herkennen we allemaal. De meeste mensen zijn echter niet in staat om een Paarse Koe van een kutidee te onderscheiden. De vele prijzenfestivals die de sector rijk is pretenderen dit te ondervangen, maar ze belonen doorgaans eerder nieuwigheid dan effectiviteit. Hier aan de wand prijkt de spreuk “nog beter dan een g

Laat je niet labelen

Vorige week kwam ik een oud-collega tegen. We hadden elkaar een poos niet gesproken en hij begroette mij met “zeg, ik hoor dat je geen creatief meer bent en dat je nu helemaal digital en social gaat”. Als je 50 kilo afvalt ben je niet meer dik. Als je je bekeert tot de Islam ben je niet meer Katholiek. En als je een geslachtsverandering ondergaat dan ben je niet meer van dezelfde sexe. Maar ik had niet het idee dat als je digital en social gaat het direct betekent dat je je creativiteit opgeeft. Tjee, ik denk zelfs al een tijdje dat digital en social de ‘ nieuwe communicatiecreatief’ betekende. Hoe stom kon ik zijn. Het is natuurlijk best mogelijk dat de oud-collega de term ‘creatief’ vaker als zelfstandig naamwoord dan als werkwoord gebruikt. Maar hoe dan ook was het een weinig subtiele reminder dat wij in onze sector beperkende labels nog steeds veel te letterlijk gebruiken. Labels die beïnvloeden hoe we over elkaar denken. Heb je een creatief idee nodig? D

Campagnes zijn als druivensap

Als we eenmaal besloten hebben dat we iets willen, dan willen we het direct. Niet morgen en al helemaal niet volgende week, maar z.s.m. Nu. Gisteren. Geduld is, net als wijsheid, iets wat je ontwikkelt bij het ouder worden. Maar tegelijkertijd maakt de opkomst van iedere vorm van technologie geduld overbodig. Het antwoord op al je vragen, het laatste nieuws, een routebeschrijving, een foto maken en online posten, een afspraak maken met de teamleden van je sportclub en het nieuwe album van David Guetta. Het is allemaal in luttele seconden gepiept. Als we ergens voor moeten wachten, dan laat maar zitten. Maar sommige dingen kosten nog steeds tijd, zeker als het echt goed moet zijn. Dingen die vertroeteld en gevoed moeten worden. Dingen zoals wijn en relaties.  Wijn is niet te pruimen als het in vijf minuten is gemaakt. Ook al plet je druiven met lichtsnelheid, wijn heeft 30 dagen nodig om te fermenteren. Doe je dat niet, dan hou je maximaal druivensap over. De smaa

Weten wanneer je moet stoppen

Ken je dat gevoel dat je soms meer van kinderen kan leren dan van volwassenen? Ik kan uren kijken naar het gedrag van kleine kinderen, voornamelijk vanwege de eerlijkheid en creativiteit van hun handelingen. Sociale normen en conventies zitten nog niet in de weg, er is alleen pure verbeelding. Een groot aantal fundamentele keuzes maak je veel makkelijker na het observeren van het gedrag van kinderen. Toen mijn oudste zoon drie jaar oud was hield hij van stickers plakken. Ik ben ervan overtuigd dat stickers plakken een eerste levensbehoefte is voor kleine kinderen. Deze keer zat het lesje in: ‘de kunst van het weten wanneer je moet stoppen’. Dit is niet echt een concept dat een driejarige snapt. Ik kan me herinneren dat ik opmerkingen maakte in de trant van “esthetisch gezien zit deze sticker misschien niet op de allermooiste plaats van het vel papier”, of “je hebt al tien autootjes boven elkaar op deze pagina geplakt, een boompje of een verkeerslicht zou nu leuk zijn.”

Verbannen uit de supermarkt

Ik vond het sowieso al een klotewinkel. Een aantal jaren geleden kocht ik er een zak Frolic hondebrokken voor de oppashond van een vriend die op vakantie was. Ik ben een kattenmens en ik heb niet zo veel op met honden. Honden stinken en zijn voornamelijk dom en volgzaam. Alleen de exemplaren met een eigen mening – de hondsdolle – vind ik de moeite van de aai over de bol waard, maar ik dwaal weer eens af. Bij de kassa stond een vrouw achter me die vroeg of ik een hond had. Ik ben altijd in voor een dolletje en in die tijd bestond bij mij nog het idee dat reclamecreatieven zich altijd konden verschuilen achter een vorm van ontoerekeningsvatbaarheid, dus ik dacht ik speel het even mee. Ik antwoordde haar dat ik geen hond had – want kattenmens blablabla – maar dat ik weer gestart ben met het ‘Frolic-dieet’. Ik voegde daaraan toe dat ik het eigenlijk niet zou moeten doen want de vorige keer belandde ik in het ziekenhuis, maar terwijl ik op de intensive care wakker werd met sl

Screwed

Even relativeren, want het is nodig. De moderne marketing- en communicatieprofessional laat zich al te gemakkelijk verleiden door de litanie aan social media tools en -kanalen. “Zullen we Twitter zakelijk inzetten? LinkedIn? Flicker? RSS? Facebook? Een eigen, custom-built community? Of wat dacht je van een hippige widget of een iPhone app?” Tuurlijk. Er is ongelofelijk veel wat je kunt doen, dus doe het niet. Zet 'tool' eens even uit je hoofd en denk liever na over 'doel'. Veel mensen noemen de uitkomst van dat noeste nadenken 'een social mediastrategie’, maar dat bestaat net zo min als een ‘drukwerkstrategie’. Zakelijk social media inzetten is een tactische aangelegenheid die – mits goed uitgevoerd – bestaande strategische doelen helpt realiseren. Superbelangrijk, maar laten we het vooral niet belangrijker maken dan dat het is. Social media worden onterecht door zogenaamde experts beschouwd als rocket science. Van de andere kant zijn er initiatieven di

Nee betekent ja

Een van de grootste uitdagingen voor elke business is ‘nee’ verkopen. Voor de enthousiaste nieuwkomer is elke vorm van passie een grote aanwinst. Maar wanneer die passie - al dan niet gedwongen - leidt tot het aannemen van klusjes uit de categorie van-alles-en-nog-wat, verdampt de concentratie en uiteindelijk het geloof in je oorspronkelijke idee over ondernemen. Laten we wel wezen, ‘nee’ verkopen betekent misschien wel een grote kans laten varen. Een klant verliezen. Geen money in the pocket. Bovendien zit je goede opvoeding je in de weg want we willen tenslotte niemand teleurstellen en vooral aardig gevonden worden. Voor je het weet onteer je je eigen kloeke voornemens door je identiteit te grabbel te gooien. ‘ Nee ’ zeggen is dan je enige redding en dè manier om vooruit te komen. Begrijpen waarmee je bezig zou moeten zijn en met wie je dat zou moeten doen (en het daar vooral bij laten) is cruciaal voor het succes van je merk en organisatie. Als je probeert om alle

Uniek

Wie is tegenwoordig nou niet uniek? Of welk merk of organisatie claimt het niet te zijn? Om te bepalen wat uniek is, moet je bepalen wat je niet bent. Of om uniek te zijn moet je al dat andere níet zijn. Of willen zijn. Het is goed om 'anders' te zijn, vooral omdat tegenwoordig iedere industrie tegen marktverzadiging aan lijkt te zitten. Maar roepen dat uniek de bepalende merkwaarde is is uitermate zwak. Wees liever gewaagd. Of wees onbaatzuchtig. Of intelligent, zonderling, persoonlijk, benaderbaar, exclusief, warm of grappig. Wees gedenkwaardig. Zorg ervoor dat je de kans krijgt om je klanten te vertellen wie of wat je bent. Want vertellen wat je niet bent is zonde van hun aandacht. Je merk is niet: Je logo. Je website. Je marketing- of communicatiestrategie. Wat jij zegt dat het is. Wat je verkoopt. Uniek.   Je merk is: Een proces. Je daden. Je reputatie. Een relatie. Dat wat je onderscheidt. Wat je als merk ook doet, lever altijd wat je bel

Lenen of hebben?

Afb: peerby.com Het was gisteravond te zien bij De wereld draait door : het Nederlandse peerby.com maakt het straks mogelijk om snel en gemakkelijk spullen te huren van je buurtgenoten en vice versa. Als je het mij vraagt een veelbelovende internet start-up die handig meelift op een belangrijke trend: lenen is beter dan bezitten. Bij het bezitten van een kostbare muziekcollectie word je min of meer gedwongen om het op te slaan, te organiseren en om back-ups te maken. Maar waarom word je geen abonnee van een service als Spotify waarbij je kan luisteren wat je wil, wanneer je het wil? De kosten zijn waarschijnlijk van een acceptabeler niveau dan je muziekcollectie fysiek op peil houden en tegelijkertijd bevrijdt het je van een aantal onnodige lasten. Of waarom huur je niet een Greenwheels wanneer je écht een auto nodig hebt, zonder het gedoe en de kosten van er een te bezitten? Het accepteren van een mindset waarin je huurt of leent in plaats van hebt, geeft je toe

Voices

“ You know that ringing sound that you will perceive when you are in a very quiet area? Some people say this is an auditory-illusion brought about the ear’s inability to detect frequencies below the threshold of the human senses. This is completely wrong. That ringing covers up something else altogether. If you are quick, patient, and maybe a little lucky, you will be able to hear past the ringing. What you will hear are voices whispering to each other. They will silence themselves quickly but with practice, you will become more adept at catching and interpreting what they are saying. You will hear things of the past, the present, and the future. However, you must be careful. Because there is no such thing as a voice without a body. And when you start noticing them, they will start noticing you. ” (Unknown, via http://pen.io) Iedereen een gezond, gelukkig en succesvol 2012 gewenst.