Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2010 tonen

Farewell Facebook

Korte film van Joep van Osch en Casper Eskesover over digitale zelfmoord. Van Osch concludeerde dat het niet aan zijn relatie met zijn vader lag, maar aan Facebook. Hij besloot zijn eindfilm voor het tweede jaar van de Filmacademie aan het onderwerp te wijden. Hij wilde met filmische middelen laten zien hoe absurd Facebook eigenlijk is. Door zijn Facebook-vrienden hun status updates voor de camera op te laten lezen, bijvoorbeeld. "Als je die status updates visualiseert, krijgen ze iets heel onmenselijks," vindt hij. Trieste gedachten "Pas door de film te maken kwam ik er achter wat mij eigenlijk zo stoort aan Facebook. Voor veel mensen draait het gewoon om bevestiging. Ze willen graag een profiel hebben met veel vrienden en leuke foto’s en status updates. Maar het is heel kunstmatig. Ik merkte het ook bij mezelf: ik accepteerde mensen als vriend die ik niet goed kende, omdat ik er graag meer wilde hebben. Dat zijn toch redelijk trieste gedachten."

In de reclame

Je kent ze wel, de mensen die 'je' nodig hebben. Want daar schuilt vaak een gevaarlijk misverstand. Ongezond levende mensen hebben geen lidmaatschap van de sportschool. Bedrijven met een bedenkelijke reputatie of slechte communicatie geven geen geld uit aan een betere campagnes. Gozers die hele dagen in een trainingsbroek rondlopen kopen geen pakken. En mensen die meer dan geregeld naar McDonalds gaan eten geen biologisch voedsel. Hoe goed dat ook voor hen zou zijn. Om te slagen 'in de reclame' moet je bepalen wie echt wil hebben wat jij verkoopt.

Vertel een verhaal

De wereld en onze geschiedenis worden gedefinieerd door verhalen. Verhalen zijn onder ons sinds het prille begin van communicatie tussen mensen. Van grotwanden en persoonlijke anekdotes tot lange vertellingen rondom het kampvuur. Verhalen bleven evolueren met hetzelfde doel, ongeacht het tijderk: het delen van ervaringen, om anderen iets te leren en om tradities door te geven. Vandaag de dag communiceren we wel wat anders. Informatie versplinteren we over een selectie van (massa)media en kanalen en reist via altijd veranderende technologie naar het einddoel. De boodschap wordt verdund, gekloond en verdraaid. Of gecomprimeerd naar fragmentjes van minder dan 140 karakters. We zijn daardoor een beetje de persoonlijke 'touch' verloren die emoties echt kan aanwakkeren en voor sympathie of compassie zorgt. Door het gebruik van storytelling kunnen we de fragmentjes weer samenvoegen naar een geheel. Het stelt ons in staat om ons weer aan elkaar te knopen als echte mensen, niet

Perceptie is vaak relevanter dan werkelijkheid

Frank is een übercreatief. Hij heeft grijs haar, een charmante lach en draagt een blitse bril met een dik donker montuur. Hij is intelligent, zelfbewust en zeer welbespraakt. In een ruimte vol stropdassen merkt iedereen hem op en hangt men als makke lammetjes aan zijn lippen. Op een dag kwam ik hem tegen op straat. Gevat en welbespraakt als altijd maar hij droeg zijn haar een behoorlijk stuk langer en hij had een minder opzichtige bril op zijn neus. Ik betrapte mezelf erop dat het praatje op straat me op een of andere manier minder boeide dan vroeger. Behalve twee minuscule aspecten van zijn verschijning was er niets veranderd. Maar toch was het genoeg om me van zijn boodschap af te leiden. Wat je zegt is vaak minder belangrijk dan wat men hoort. Of ziet.

Dit is kapot

Unieke opname uit 2006 van "This is broken", een eenmalige presentatie (of optreden, zo je wilt) van Seth Godin over falende boodschappen, producten of diensten. Oftwel: "it's broken". Seth Godin at Gel 2006 from Gel Conference on Vimeo .

Heej! Opletten!

Je hoort het vreemd genoeg nog te vaak: bedrijven die het gebruik van sociale media op kantoor verbieden. Uit onderzoek blijkt dat 54% van de bedrijven sociale netwerken zoals Facebook, Twitter en Hyves compeet afschermen op de werkplek, terwijl een 35% op een of andere manier het gebruik gelimiteerd heeft. Dan blijft dus slechts 11% van alle bedrijven over die helemaal geen restricties op het interne netwerk heeft doorgevoerd. Dat percentage is stuitend laag en dit fenomeen hebben we al eerder gezien. Nog niet zo heel lang geleden was iets soortgelijks aan de hand met het gebruik (toen nog 'privégebruik' genoemd) van diensten zoals Hotmail, Google en Yahoo op de werkplek. Een aantal jaren daarvoor werd zelfs het hele internet gebanned van de werkplek. En het zijn niet alleen bedrijven die constant de rem erop trekken, ook op scholen verbieden docenten mobieltjes in het klaslokaal vanwege de internettoegang die zo'n beetje alle toestellen tegenwoordig hebben.

"Ik wil een logo precies zoals die daar"

Als je een logo en een huisstijl nodig hebt voor je bedrijf of merk, dan kan dat op verschillende manieren. Ik geef hier even wat opties. Wil je uit meerdere conceptontwerpen kunnen kiezen waarna een fase volgt van finetuning en consistente uitontwikkeling, dan werk je nauw samen met een getalenteerde ontwerper (zoals met een van de gasten of gastinnen van VIS bijvoorbeeld). Want die zijn door karrevrachten ervaring gepokt en gemazeld en hebben al tientallen grote en kleine identities succesvol geïntroduceerd of 'getouched'. Je kunt je logo-ontwerp ook crowdsourcen . Lekker hip en helemaal 2.0. Ik wijs je met alle plezier de weg naar tientallen communities waar 10.000 of zelfs 100.000 'designers' letterlijk op jouw opdracht zitten te wachten, zodat je het logo van je voorkeur kunt kiezen uit een geweldige oogst van 260 concepten. Gewoon vanuit je luie stoel. Moet je wel even wat tijd vrijmaken om al die 260 concepten te reviewen en er netjes feedback op te geve

De dictatuur van de status update

Creatieve types hebben een groot probleem. Ze hebben zoveel fantastische ideeën, maar de meeste ervan zien nooit het daglicht en sterven een vroege en gruwelijke dood. Waarom? Omdat hun eigen creatieve gewoonten vreselijk in de weg zitten. Want de constante stroom, nee brij aan nieuwe ideeën belemmert dat hun ideeën uberhaupt fatsoenlijk worden uitgevoerd. Het is bijna medelijwekkend. Daarnaast zijn ze ook nog eens bijzonder snel afgeleid. Hun aandacht verslapt al bij de eerste gedachten richting alweer het volgende idee. Uiteindelijk staken ze veel projecten halverwege. Of het nou hun eigen website, een new-business formule of dat boek is wat ze altijd al hadden willen schrijven; de meeste projecten verliezen snel vaart en worden een bron van frustratie. En de ideeën belanden uiteindelijk als kladje in de la. Tijdens mijn 18 jaar in het vak heb ik veel van deze geliefde soortgenoten ontmoet en hun (en mijn eigen) gedrag, gewoonten en tekortkomingen goed in me opgenomen. So

Maak iets goeds

Ik ontmoet geregeld mensen die roepen dat ze 'iets met een viral' willen. Maar in werkelijkheid willen ze dat helemaal niet. Ze vinden alleen maar dat het erg grappig zou zijn als ze wat goedkope publiciteit zouden krijgen door een beetje origineel te doen. De meesten zijn namelijk helemaal niet bereid het daadwerkelijk te laten gebeuren. Want het betekent niet alleen dat ze iets moeten zien te bedenken wat het merk echt past, maar ook dat ze hun nek moet uitsteken en dat ze de controle voor een deel uit handen gaan geven. En er is absoluut niets wat zo veel commitment van een mens vraagt dan dat. Dus vergeet het nou gewoon als je het niet meent. Sterker nog, gebruik het woord 'viral' nooit meer, behalve als het jeukt en je er als de sodemieter mee naar je huisarts moet. In plaats daarvan, trakteer je publiek gewoon op iets van waarde. Maak gewoon iets goeds. Okee? Afgesproken.

Tips van klanten aan het reclamebureau

Traditionele reclamebureaus zitten in zwaar weer. De wereld om hen heen verandert snel, maar de bureaus veranderen niet snel genoeg mee. En dat is best sneu. Hieronder - in willekeurige volgorde - een aantal zeer bruikbare tips van klanten aan het reclamebureau. Aanvullingen zijn van harte welkom. Vergaar meer kennis over 't (type) product en de productcategorie van je klant dan je klant zelf in huis heeft. Minder praten, meer luisteren. Wees een partner, geen leverancier. Zorg dat je de markt van je klant echt kent. Social media-kennis is een must. Reageer snel en professioneel op verzoekjes. Absoluut geen lagen meer tussen de klant en je creatieven. Wees goed voor je personeel. Zorg dat je voldoende expertise in huis hebt over de industrietak waaraan je verkoopt. Hou het simpel en praat niet zoveel jargon. Neem gepassioneerd personeel aan die wat mee heeft gemaakt, maakt niet uit wat. Diploma's zijn geen match voor ervaring, creativiteit en passie. Blijf entho

Wat geur en geluid doet met consumenten

Gek genoeg zijn de meeste marketeers, communicatiespecialisten en reclamecreatieven gefixeerd op visuele uitgangspunten voor communicatie. Maar geur en geluid prikkelen de zintuigen het meest bij het bouwen van een merk. Dat wist en verkondigt dè guru op het gebied van neuro-marketing Martin Lindstrom al lang. Lindstrom baseert zijn claims op 's werelds bekendste neuro-marketing studie, waarbij gedachtenpatronen van duizenden consumenten werden gescand en gemeten terwijl ze werden blootgesteld aan verschillende merken. En dan ging het niet alleen om tekstuele en visuele prikkels maar ook om geurtjes en geluidjes. In een van zijn vele bevindingen beschreef hij hoe het beluisteren van de bekende Nokia gsm-ringtone veel mensen letterlijk misselijk maakte. Omdat ze hen deden denken aan werk en het halen van deadlines. De studie wijst ook uit dat sex niet meer zo verkoopt als dat 't vroeger deed. Blijkbaar is het effect verdund doordat we tegenwoordig zo vaak worden blootgest

Wat is een logo waard?

Is het je opgevallen dat elke auto een logo heeft? Duidelijk in het zicht bedoel ik? Okee. Spijkerbroeken? Ook. Werkschoenen? Mwoa nee die niet zo. Computers? Zeker. Telefoons? Yep. Stropdassen? Niet in het zicht. De meeste sieraden? Die ook niet. Dat is grappig, want je zou hoogstwaarschijnlijk geen 300 Euro extra willen betalen voor een logootje op de kontzak van de pantalon van je nieuwe pak maar wel voor eentje op je nieuwe flatscreen TV. Potloden. Ja. Eten? Hmm, ja misschien bij M&M's want die neppers smaken naar chemisch suiker. Horloges? Zeer zeker wel, maar de meeste meubels die in je woonkamer staan zijn merkloos. Is een logoloze auto minder waard dan een 'normale'? Waarom vinden we dit niet alleen normaal, maar accepteren we het - sterker nog - houden we ervan? Blijkbaar is het geen potlood, maar is het een lifestyle.

Oppassen of opvallen?

Er zijn genoeg mensen die je kunnen vertellen hoe je vooral niet op moet vallen. Ze vertellen je wat je aan moet trekken naar dat restaurant, of die conferentie of die begrafenis. Het is niet zo moeilijk uit te vogelen om 'passend' te zijn. Als oppassen en 'passend zijn' jouw ding is, zorg er dan voor dat je daar gewoon het allerbeste advies over krijgt. Opvallen daarentegen, is lastiger. Val je te veel op dan ben je een aansteller. Of een mafkees. En dan bedoel ik niet wat je aantrekt. Je hebt keuze in alles wat je doet. Van je complete loopbaan tot en met de woordkeuze in een presentatie. En dan nu m'n punt: kies. Doe jij wat je doet om passend te zijn, of om op te vallen?

De toekomst is net als het verleden, maar dan met meer glans.

Dat slaat natuurlijk nergens op. Hoewel, de muziekindustrie bijvoorbeeld is fundamenteel veranderd door gemakkelijk te delen, goedkope digitale bestanden. Net zo glanzend als vinyl? Mwoah nee niet echt. Maar daar gaat het niet om. Jouw tak van sport, jouw industrie - wat dat ook moge zijn - is compleet en permanent veranderd door de fantastische en onomkeerbare verbondenheid die het internet biedt. Wat zeg ik, 'veranderd'?: zeg maar gerust gereviseerd. Voor velen jammer genoeg nog steeds moeilijk te erkennen, maar dat maakt het niet minder waar. Wat ga jij eraan doen? Als jij je bedrijf vandaag zou oprichten, wetende wat je nu weet, wat zou je nu (heel heel heel erg) anders doen?

Vakmanschap

Vindt je roeping en ga d'r voor. “If a man is called to be a street sweeper, he should sweep streets even as Michelangelo painted or Beethoven composed music or Shakespeare wrote poetry. He should sweep streets so well that all the hosts of heaven and earth will pause to say, ‘Here lived a great street sweeper who did his job well.’” Martin Luther King, Jr.

Misbegrepen

Het is bijna niet voor te stellen dat je iets schrijft dat 100% van je lezers zal begrijpen zoals het bedoeld is. Ga je 't tot in den treure uitkauwen totdat zelfs die laatste 1% je ook begrijpt, dan verveel je de rest te pletter. De moraal? Dit is eigenlijk meer een soort waarschuwing voor (de mogelijke valkuilen van) een microblog zoals Twitter. Als je maar 140 karakters ter beschikking hebt om je punt te maken is de kans groot dat je (heel erg vaak) niet begrepen wordt. Daar is op zich niets mis mee maar je moet er in ieder geval op voorbereid zijn. Mensen nemen meestal niet de tijd om te vragen wat je precies bedoelt. Ze nemen gewoon aan dat je een arrogante eikel bent en gaan door waarmee ze bezig waren. Begrijp me niet verkeerd (want dat overkomt me geregeld ;-) ik wil niet de Twitterbaby met het badwater wegspoelen. Ik vind Twitter geweldig. Ik wil alleen duidelijk maken dat elk medium nuttig en geschikt moet zijn voor de boodschap. Twitter of Yammer gebruiken voor het delen

Ik baal ervan dat jij niet op Twitter zit.

En ik baal ervan dat als je wèl op Twitter zit dat je je verschuilt achter en bedrijfsnaam of een logo. En ik erger me al helemaal groen en geel aan auto-tweets. In dan in het bijzonder aan auto-DM's. Jak. Waarom? Mensen zijn van nature sociale dieren. We hebben interactie nodig. Sociale integratie staat op de derde plek op Maslow's lijstje, direct na fysiologische behoeften en de behoefte aan veiligheid. De meesten onder ons zijn al blij als ze in staat zijn te ‘connecten’ met mensen die ze daadwerkelijk kennen. Maar dat is net zoals in een klein dorp wonen voordat de fiets werd uitgevonden. Veilig en voorspelbaar. En ook verstikkend en met weinig ruimte voor creatieve ontplooiing. Van alle sociale netwerken is Twitter het spannendst vanwege de complete willekeur. De willekeur van verbindingen, berichten en gebeurtenissen. Het schakelt barrières van tijd, plaats, status of ras compleet uit. Mensen volgen elkaar omdat ze elkaar interessant vinden. Zo simpel is het. B