Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2014 tonen

Zeg eens Ja

Laten we het eens hebben over Nee. Nee is de gemakkelijke reactie, die zijn nut dubbel en dwars heeft bewezen. Nee bespaart je tijd, halveert je werkdruk en helpt je mentale energiereserve op peil te houden voor belangrijkere zaken. Nee is vaak directe winst, zeker voor als je al op je tandvlees loopt. De meesten van ons verdrinken in keuze. Daarom zoeken we naar manieren om ruis in ons leven te verminderen. Nee heeft ook tekortkomingen. Misschien wel de grootste is dat het de neiging heeft ieder initiatief vroegtijdig de nek om te draaien. Ik ontmoet mensen die hun standaardinstelling op Nee hebben staan en hun leven wordt er bepaald niet minder bleek van. Ja is anders. Ja is uitdagend, al is het omdat het zomaar kan uitdraaien op iets wat je niet wil. Maar misschien ben je helemaal niet zo goed in het bepalen wat je wil. Een fietstochtje in de regen zou wel eens hartstikke leuk uit kunnen pakken. Oesters zouden best lekker kunnen smaken en een opera is misschien meer dan balken

Mond houden en luisteren

Sinds de oprichting van dit blog en mijn twitteraccount vragen lezers me wel eens om advies. En dan bedoel ik niet onze klanten bij VIS , maar mensen uit het netwerk. Vrijblijvend. De vragen lopen uiteen van hoe moet ik mij of mijn bedrijf positioneren en presenteren, tot hoe krijg ik meer aandacht of conversie. Ik heb er zoveel mogelijk antwoord op proberen te geven, maar ik vroeg me op een zeker moment af waarom. Ik vermoedde dat mijn suggesties enigszins waardevol zijn, maar slechts een enkeling nam ze ter harte en deed er iets nuttigs mee. Een poosje geleden zat ik een keer aan de andere kant van de tafel. Een vriend met een succesvolle start-up gaf mij onder het genot van een biertje wat feedback op wat ik ‘een idee’ zou willen noemen. Nog wat later heb ik hetzelfde idee genoemd in het bijzijn van twee anderen. Maar in beide gevallen was het advies niet helemaal wat ik wilde horen. Mijn primaire reactie was dan ook “nee – je begrijpt me niet…” en begon vervolgens uit te

Ik ben een amateur

Of mag ik dat soms niet zeggen? Maar, zijn we dat in zekere zin niet allemaal? In het Frans betekent amateur oorspronkelijk ‘liefhebber van’. Iemand die zich fanatiek verbindt aan een streven. Een studie, een prestatie, een ambacht.             Wist je dat tot 1970 alleen maar – onbetaalde – amateurs mochten deelnemen aan de Olympische Spelen? Tot de dag van vandaag is dat nog steeds het geval voor de onderdelen Boksen en Worstelen. Het gebrek aan financieel gewin werd namelijk ooit beschouwd als een voordeel. Een amateur zou meer toegewijd zijn. Gemotiveerd. Bezield. In veel opzichten ben ik liever een fervent amateur dan een pro. Ik doe mijn werk in de geest van een levenlang leren, bedenken en toepassen. Veroordeeld én toegewijd aan risico’s nemen, een buikgevoel volgen, uitproberen, fouten maken, experimenteren en ja – ook blunderen. In dit normontwijkend proces doe ik nieuwe ontdekkingen. Ik ben een amateur. Je leert sneller van mislukking dan van perfectie en iede

Is storytelling het nieuwe zwart?

Storytelling, het volgende speeltje van de marketeer. Maar als het gaat om hypes komt storytelling niet helemaal uit de lucht vallen. We stimuleren klanten al jaren om verhalenvertellers te zijn. Dus persoonlijk kan ik storytelling wel hebben. Als term. Als idee. Maar als we heel eerlijk zijn hangt ook hier succes niet af van het idee, maar van de executie. En de waarheid is dat de meeste merken waardeloos zijn in (corporate) storytelling. Waarom? Omdat de meeste merken helemaal niet doen wat bij verhalen vertellen nodig is. Verhalen – echte, eerlijke, emotionele, transformatieve en inspirerende verhalen – bevatten pijn. Wrijving. Ongemakken. Conflict. Ze kennen schurken. Ze hebben winnaars en verliezers. Persoonlijkheid en gebreken. Geweldige hoogtepunten en heftige dieptepunten. Met andere woorden, verhalen bevatten veel dingen die merken het liefst voor je achterhouden. In reclame eindigt ieder verhaal idealiter met ‘en iedereen leefde nog lang en gelukkig’. Maar de consum

De doelgroep, wat moeten we er toch mee?

Het lijkt een voor de hand liggend onderwerp, maar soms wordt het maar al te gemakkelijk genegeerd. Als ik je zou vragen wie jouw afnemer is en je antwoordt iets van “iedereen met een hartslag”, lees dan gerust even verder. Het is een begrijpelijke vorm van kortetermijndenken. Maar met die ene vogel in de hand kan je wel eens bedrogen uit komen. Als bedrijf doe je er goed aan om – in ieder geval tot op zekere hoogte – je klanten uit te kiezen. Het wagenwijd openzetten van je deuren is niet bepaald de manier om de niche op te zoeken waar jij zo enthousiast van wordt. Ook al zou je product of dienst iedereen op aarde kunnen helpen, dan heb ik nieuws voor je: niet iedereen gaat het kopen. Raar? Nee hoor, want ik verwacht dat hele volksstammen het geen biet interesseert wat jij te bieden hebt. Of ze hebben er het geld niet voor (over). Om er maar even een Sinekiaans gegeven tegenaan te gooien: waarom zit je eigenlijk in deze business? En wie hoop je ermee te helpen? Waarom

Mijn probleem met ‘passie’

Ieder identity-vraagstuk begint zo’n beetje met de zoektocht naar kernwaarden. We hebben daar slimme maniertjes voor. Eenvoudige, compacte methodieken waarbij we samen met de klant op zoek gaan naar woorden die de klantorganisatie of het merk zo goed mogelijk beschrijven. Maar er is één woord dat altijd op de shortlist verschijnt: ‘Passie’. Waarschijnlijk met een goede reden. Het is best een sterk woord. In de meeste gevallen beschrijft het daadwerkelijk onze klanten. Ze zijn gepassioneerd genoeg om naar VIS te komen, gepassioneerd genoeg om in hun merk te investeren en ze waren in ieder geval ooit gepassioneerd genoeg om een bedrijf te starten. Gepassioneerd was ik ooit ook. En ook al geef ik misschien de indruk dat ik dat nog steeds ben, ik zal hier en nu bekennen: ik ben het niet. Ik hou het bij 90 procent van de tijd. Misschien 85. Ik bedoel 80. Ik ben de fanatieke sporter die vanavond vergat naar de sportschool te gaan, maar toen ik erachter kwam dat ik het verge