Doorgaan naar hoofdcontent

De race naar de bodem


Als je dit leest is de kans groot dat je je boterham verdient met het slijten van een product of dienst. Het globale idee bestaat dat je consumenten daar zo weinig mogelijk geld voor moet vragen. Goedkoper aanbieden is niet per se de beste tactiek, maar het lijkt intuïtief redelijk voor de hand te liggen. Mensen geven nou eenmaal het liefst zo weinig mogelijk geld uit. Als jij teveel vraagt lopen ze door en zoeken ze een goedkoper alternatief bij de concurrent. Right? Hou vast.

Het probleem is dat dit – zoals met alles wat je merk doet – een zekere boodschap bij je klanten achter laat. En hoewel je met bodemprijzen kortstondig iemands aandacht vangt, veel meer dan dat vang je er doorgaans niet mee. Mits je Lidl, Ryanair of Tele2 heet natuurlijk, maar daarover een andere keer meer.

Ik durf te wedden dat als je even al je aankopen beschouwt, de beste dingen die je ooit kocht: 
1. kostten een beetje meer, en 
2. waren de investering dubbel en dwars waard.  
Het zijn de aankopen waarover je opschept bij je vrienden en die je hen actief aanbeveelt. 

Dit aanbevelen is precies wat gebeurt als je een merk bouwt rondom een beleving in plaats van rondom een prijskaartje. Vraag je iets meer, dan creëer je ruimte voor toegevoegde waarde, innovatie of betere service. Dit soort marketingkeuzes klinken eigenlijk best eenvoudig, maar tegelijkertijd maken ze de race naar de bodem erg lastig.

Mocht je in de verleiding komen een competetievere prijs te vragen ten koste van een onberispelijke klantervaring, denk dan eens aan de beroemde quote van David Ogilvy:

       “Any damn fool can put on a deal, but it takes genius, faith and perseverance to create a brand.”

Er zal altijd iemand zijn die onder jouw prijzen duikt. Maar er zal nooit iemand zijn die je klanten de ervaring biedt zoals jij dat kan met jouw merk. Want van één ding mag je zeker zijn: als je in je business zit om verwachtingen te overtreffen, dan heb je altijd klanten.

Fotocredits: flickr.com

Reacties

Populaire posts van deze blog

Nep of echt. Kun je ’t nog volgen?

Populariteit op Twitter is volgens bepaalde opvattingen gebaseerd op hoeveel volgers je hebt. Hoe meer volgers hoe beter, want des te groter je bereik. Juist vanwege deze veronderstelling doen mensen extreme dingen om hoge aantallen volgers te krijgen. Het kopen van twittervolgers, bijvoorbeeld. Maar wie zijn dan die ‘mensen’ die je bereikt? En gaat het eigenlijk nog wel om wie de grootste heeft? Fake In een recent artikel van Digital MusicNews staat dat zo’n 73% van Lady Gaga’s twittervolgers fake of inactief zijn. Ook CDA-leider Sybrand van Haersma Buma viel onlangs door de mand met 82% nepvolgers . En van Marco Borsato’s volgers zou 73% nep zijn. Bij celebs is dit geen ongebruikelijke fenomeen. Hoge volgersaantallen zijn indrukwekkend, maar als we geloofwaardigheid op Twitter baseren op volgers, wie telt dan mee? En wat is een account nog waard als blijkt dat het volgersaantal voor het grootste gedeelte bestaat uit gekochte volgers? StatusPeople Nepaccounts zijn

99designs - kun je wel tellen?

De zelfverklaarde ‘grootste marktplaats voor grafisch ontwerp ter wereld’ 99Designs opende onlangs een Nederlandse site . Persoonlijk ken ik niet veel ondernemers die zich aan deze vorm van crowdsourcing wagen om zich een huisstijl aan te laten meten. Gelukkig maar, want de rekensom klopt gewoon niet. Kijken we naar de getallen dan slaat het crowdsourcen van designs nergens op. Kom ik zo op terug. Het idee van diensten zoals 99Designs is dat je geen ontwerper inhuurt maar een ontwerpwedstrijd uitschrijft. Vervolgens ontvang je tientallen of honderden designs, je pikt de beste eruit en je betaalt de ‘winnende’ ontwerper. Zo’n 99Designs faciliteert deze wedstrijdjes via web-based platforms. Een verleidelijk concept in vele opzichten, waaronder de misvatting dat meer keuze ook meer waarde betekent en dat het vaag doet denken aan het soort sociale revolutie waar de populaire tech- en mediablogs over hypen. Reken even mee In de designcommunity wordt gesproken over hoe sle

Tien vreemde opmerkingen van klanten

"Mijn vrouw vindt het niet zo mooi." Ik begrijp dat je bevestiging zoekt maar als je de mening van je vrouw, je buurvrouw of de groenteboer echt belangrijk vindt, betrek ze dan in het hele ontwikkelingsproces. Laten we met deze nieuwe stakeholders volgende week een nieuwe afspraak plannen om de briefing, de strategie en alle uitdagingen nog eens onder de loep te nemen. Dan ben ik erg benieuwd naar hun mening en bijdrage. "We vonden jullie portfolio helemaal top. Kunnen jullie voor ons niet iets bedenken wat meer lijkt op wat je hebt bedacht voor Klant X?" Het is grappig dat je dat vraagt want we proberen juist het tegenovergestelde. We kijken naar de individuele behoeften van elke klant om vervolgens met een unieke oplossing op de proppen te komen. Het is zelfs nog grappiger dat je Klant X er nou net uitpikt omdat ze aanvankelijk erg twijfelden over de door ons voorgestelde aanpak. Uiteindelijk heeft het geweldig voor hen uitgepakt. Laten we ons dus niet druk ma