Doorgaan naar hoofdcontent

Farewell Facebook



Korte film van Joep van Osch en Casper Eskesover over digitale zelfmoord. Van Osch concludeerde dat het niet aan zijn relatie met zijn vader lag, maar aan Facebook. Hij besloot zijn eindfilm voor het tweede jaar van de Filmacademie aan het onderwerp te wijden. Hij wilde met filmische middelen laten zien hoe absurd Facebook eigenlijk is. Door zijn Facebook-vrienden hun status updates voor de camera op te laten lezen, bijvoorbeeld. "Als je die status updates visualiseert, krijgen ze iets heel onmenselijks," vindt hij.

Trieste gedachten
"Pas door de film te maken kwam ik er achter wat mij eigenlijk zo stoort aan Facebook. Voor veel mensen draait het gewoon om bevestiging. Ze willen graag een profiel hebben met veel vrienden en leuke foto’s en status updates. Maar het is heel kunstmatig. Ik merkte het ook bij mezelf: ik accepteerde mensen als vriend die ik niet goed kende, omdat ik er graag meer wilde hebben. Dat zijn toch redelijk trieste gedachten."

Reacties

Pieter zei…
Zeer interessant!

Ik heb ook altijd een dubbel gevoel gehad bij dit soort 'sociale' netwerken. Het is leuk en aardig om de tijd mee te doden, maar mensen doen zich zo vaak anders voor dan ze in het echt zijn. Net of ze iets missen in het echte leven en dat dan maar online gaan doen.

Maar dit werpt wel even een nieuw licht op wat het precies is dat ik zo dubieus vindt aan alle online persona die de vreemdste dingen willen delen.

Thanks voor deze openbaring! :)
Danny Valize zei…
Dank voor je reaktie Pieter.

Het is een opzienbarend maar ook vreemdsoortig kuddegedrag waar sociologen nog een puntje aan kunnen zuigen. Ik ben er in ieder geval nog niet helemaal uit. Totdat het zover is, is het - wat je zegt - een leuke manier om de tijd te doden. We Facebook'en! ;-)

Populaire posts van deze blog

Nep of echt. Kun je ’t nog volgen?

Populariteit op Twitter is volgens bepaalde opvattingen gebaseerd op hoeveel volgers je hebt. Hoe meer volgers hoe beter, want des te groter je bereik. Juist vanwege deze veronderstelling doen mensen extreme dingen om hoge aantallen volgers te krijgen. Het kopen van twittervolgers, bijvoorbeeld. Maar wie zijn dan die ‘mensen’ die je bereikt? En gaat het eigenlijk nog wel om wie de grootste heeft? Fake In een recent artikel van Digital MusicNews staat dat zo’n 73% van Lady Gaga’s twittervolgers fake of inactief zijn. Ook CDA-leider Sybrand van Haersma Buma viel onlangs door de mand met 82% nepvolgers . En van Marco Borsato’s volgers zou 73% nep zijn. Bij celebs is dit geen ongebruikelijke fenomeen. Hoge volgersaantallen zijn indrukwekkend, maar als we geloofwaardigheid op Twitter baseren op volgers, wie telt dan mee? En wat is een account nog waard als blijkt dat het volgersaantal voor het grootste gedeelte bestaat uit gekochte volgers? StatusPeople Nepaccounts zijn

99designs - kun je wel tellen?

De zelfverklaarde ‘grootste marktplaats voor grafisch ontwerp ter wereld’ 99Designs opende onlangs een Nederlandse site . Persoonlijk ken ik niet veel ondernemers die zich aan deze vorm van crowdsourcing wagen om zich een huisstijl aan te laten meten. Gelukkig maar, want de rekensom klopt gewoon niet. Kijken we naar de getallen dan slaat het crowdsourcen van designs nergens op. Kom ik zo op terug. Het idee van diensten zoals 99Designs is dat je geen ontwerper inhuurt maar een ontwerpwedstrijd uitschrijft. Vervolgens ontvang je tientallen of honderden designs, je pikt de beste eruit en je betaalt de ‘winnende’ ontwerper. Zo’n 99Designs faciliteert deze wedstrijdjes via web-based platforms. Een verleidelijk concept in vele opzichten, waaronder de misvatting dat meer keuze ook meer waarde betekent en dat het vaag doet denken aan het soort sociale revolutie waar de populaire tech- en mediablogs over hypen. Reken even mee In de designcommunity wordt gesproken over hoe sle

Tien vreemde opmerkingen van klanten

"Mijn vrouw vindt het niet zo mooi." Ik begrijp dat je bevestiging zoekt maar als je de mening van je vrouw, je buurvrouw of de groenteboer echt belangrijk vindt, betrek ze dan in het hele ontwikkelingsproces. Laten we met deze nieuwe stakeholders volgende week een nieuwe afspraak plannen om de briefing, de strategie en alle uitdagingen nog eens onder de loep te nemen. Dan ben ik erg benieuwd naar hun mening en bijdrage. "We vonden jullie portfolio helemaal top. Kunnen jullie voor ons niet iets bedenken wat meer lijkt op wat je hebt bedacht voor Klant X?" Het is grappig dat je dat vraagt want we proberen juist het tegenovergestelde. We kijken naar de individuele behoeften van elke klant om vervolgens met een unieke oplossing op de proppen te komen. Het is zelfs nog grappiger dat je Klant X er nou net uitpikt omdat ze aanvankelijk erg twijfelden over de door ons voorgestelde aanpak. Uiteindelijk heeft het geweldig voor hen uitgepakt. Laten we ons dus niet druk ma