Van die leuke blokjes die je kunt scannen

QR-codes. Het volgende schattige speeltje van marketeers. Ze duiken ineens overal op. Op brochures, billboards, posters en advertenties. Maar de meeste QR-initiatieven gaan plat op hun bek bij executie. Want naast allerlei technologische uitdagingen en issues over usability verwijzen de meeste QR-codes je naar waardeloze content.

Heb je er ooit eentje gescand met je smartphone om te kijken wat er gebeurt? Als het antwoord nee is dan ga je dat waarschijnlijk ook nooit meer doen. QR-codes zijn op hun retour. De technologie wordt hoogstwaarschijnlijk vervangen door de near-field communication (NFC) chip die standaard in je telefoon zit en die op een veel simpelere manier dezelfde taken afwerkt. In plaats van dat je je telefoon pakt, een app opstart, de camera op een raar en lelijk blokje richt, scant en wacht tot er iets gebeurt, hoef je binnenkort alleen maar je telefoon uit je zak te trekken nabij een afbeelding van een NFC-teken. Of iets dergelijks.

QR-codes zijn een tussenoplossing voor geavanceerde(re) beeldherkenning. Er zijn op dat gebied ontwikkelingen gaande die de QR-code zo ouderwets laten lijken als Windows 95. Daarnaast vragen ze teveel van gebruikers. De bereidheid om een app te downloaden en te gebruiken, enige handigheid en veel geduld. Niet alle codes werken voor alle apps en dat leidt tot veel frustratie met de tool. En als er geen snel mobiel netwerk beschikbaar is dan haken gebruikers al definitief af.

Met het afdrukken van een hele haffel QR-codes ben je er overigens nog niet. De codes en de links erachter moeten gemanaged worden. Je dient mobiele content te creëren die relevant en boeiend genoeg is voor gebruikers. De codes dienen cross-platform en geschikt te zijn voor alle scanners. En op welke manieren ga je uitleggen hoe het werkt? Wat blijft er nog over van je echte boodschap?

Zo’n QR-code ziet er ook nog eens afzichtelijk uit. De ruimte die het inneemt en de aandacht die het vraagt in bijvoorbeeld een advertentie weegt totaal niet op tegen de (gepercipieerde) winst. Want als je een QR-code beschouwt als een alternatief voor het vermelden van een url, dan gaat het intikken van een simpele url sneller dan een app opstarten, richten, scannen en wachten. En dan kom je er ook nog eens achter dat de landingspagina niet eens geschikt is gemaakt voor mobile internet. De grootste onder de missers.

Zeker, er zijn goede toepassingen te vinden, maar in verreweg de meeste gevallen die ik tegenkom is het niets meer dan een ordinaire doorverwijzing naar de standaard homepage van een website, bedacht in een opwelling van gadgetgeilheid.

Mijn advies: als je een QR-code initiatief overweegt, think again. Volgend jaar zal beeldherkenning dramatisch zijn verbeterd. Zit je al midden in een implementatie, kap ermee. Ik heb in-flight magazines met codes gezien. En QR-codes op een poster in een ondergronds metrostation waar je geen mobiel internetverbinding hebt is pure verspilling.

Geef in plaats daarvan de gebruiker met een QR-code directe toegang tot klantreviews of een live-chat over je dienst, een link naar diepte-content of specificaties van een product op het schap, een instructievideo op Youtube, een kortingsvoucher, whatever. Er zijn legio manieren voor activatie. Als je per se de laatste trend gaat omarmen, geef de gebruiker dan iets nuttigs. Iets van waarde en – alsjeblieft – iets wat mobile-friendly is. Verzin een goede reden om een QR-code te gebruiken. Een link naar je website is dat doorgaans niet.