Ken je dat gevoel dat je soms meer van kinderen kan
leren dan van volwassenen?
Ik kan uren kijken naar het gedrag van kleine
kinderen, voornamelijk vanwege de eerlijkheid en creativiteit van hun
handelingen. Sociale normen en conventies zitten nog niet in de weg, er is
alleen pure verbeelding. Een groot aantal fundamentele keuzes maak je veel makkelijker na het observeren van het gedrag van kinderen.
Toen mijn oudste zoon drie jaar oud was hield
hij van stickers plakken. Ik ben ervan overtuigd dat stickers plakken een
eerste levensbehoefte is voor kleine kinderen. Deze keer zat het lesje in: ‘de
kunst van het weten wanneer je moet stoppen’. Dit is niet echt een concept dat
een driejarige snapt. Ik kan me herinneren dat ik opmerkingen maakte in de
trant van “esthetisch gezien zit deze sticker misschien niet op de allermooiste plaats van het
vel papier”, of “je hebt al tien autootjes boven elkaar op deze pagina geplakt,
een boompje of een verkeerslicht zou nu leuk zijn.”
Maar meer ís niet altijd beter. Eigenlijk is
meer zèlden beter. In een logo, op een website, in een brochure, in een mission
statement en duizenden andere dingen: meer betekent niet beter. Meer betekent
verwarring.
Heeft je logo teveel details of bevat je
website teveel woorden, of is je app te moeilijk, dan verliezen mensen hun
interesse. Mensen die je klanten of je ambassadeurs hadden kunnen zijn zien
alleen maar rommel en ruis. Als je verhaal teveel elementen bevat camoufleer je
dat ene ding waar je merk of organisatie in uitblinkt. Een slordige en
onbedoelde vermomming.
Meer zeggen met minder is de beste manier om
je verhaal te delen, je boodschap de plakfactor te geven en expressie te geven
aan je merk. De kunst is weten wanneer je moet stoppen.
Reacties
Thanks @Naima!