Frank is een übercreatief. Hij heeft grijs haar, een charmante lach en draagt een blitse bril met een dik donker montuur. Hij is intelligent, zelfbewust en zeer welbespraakt. In een ruimte vol stropdassen merkt iedereen hem op en hangt men als makke lammetjes aan zijn lippen.
Op een dag kwam ik hem tegen op straat. Gevat en welbespraakt als altijd maar hij droeg zijn haar een behoorlijk stuk langer en hij had een minder opzichtige bril op zijn neus. Ik betrapte mezelf erop dat het praatje op straat me op een of andere manier minder boeide dan vroeger.
Behalve twee minuscule aspecten van zijn verschijning was er niets veranderd. Maar toch was het genoeg om me van zijn boodschap af te leiden.
Wat je zegt is vaak minder belangrijk dan wat men hoort. Of ziet.
Reacties
Hoe dan ook; alleen de oplettende kijker ziet verschillende perspectieven. En hoe meer realiteiten je kunt ontdekken, hoe completer het plaatje wordt
Een umfeld dat niet te controleren is zou zomaar het effect van elke gecreëerde 'werkelijkheid' kunnen decimeren. Als we 'perceptie' zouden kunnen beïnvloeden dan gaat het pas ergens over.